Ograniczenia w zakresie swobody kształtowania treści umownego stosunku pracy
Abstrakt
Kształtowanie treści stosunku pracy (ustalanie warunków pracy i płacy), zgodnie z przepisem art. 11 k.p., opiera się na zasadzie dobrowolności i wymaga zgodnych oświadczeń woli pracownika i pracodawcy. Odbywa się ono na dwóch płaszczyznach. Po pierwsze, ma miejsce na etapie zawierania stosunku pracy, będąc efektem negocjacji (rokowań) prowadzonych przez strony w celu związania się więzią prawną (jest to kwestia oczywista o tyle, że strony nie zawierają jakiegoś abstrakcyjnego stosunku pracy, ale stosunek pracy o treści z góry przez nie ustalonej). Po drugie, do zmiany pierwotnie ustalonej treści często dochodzi w trakcie realizacji stosunku pracy. Na tym etapie modyfikacje mogą następować zasadniczo w dwóch kierunkach, mianowicie na korzyść pracownika lub na jego niekorzyść. Wiążą się one z obowiązkiem respektowania stosownych regulacji prawnych. Celem artykułu jest wskazanie przyczyn modyfikacji pierwotnie ustalonej treści stosunku pracy oraz przedstawienie i ocena określonych przepisami reguł postępowania, zakreślających granice swobody stron w decydowaniu o kształcie łączącej je umowy o pracę.
Bibliografia
Liszcz T., Prawo pracy, Warszawa 2005.
Sadlik R., Wypowiedzenie zmieniające, „Słowo Pracownicze”, 2006, nr 8.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet, Dz. U. nr 114, poz. 545 ze zm.
Ustawa o związkach zawodowych z dnia 23 maja 1991 r., Dz. U. z 2001 r., nr 79, poz. 854 ze zm.
Ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, Dz. U. nr 90, poz. 844 ze zm.
Copyright (c) 2015 Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.