Rola ministra właściwego do spraw finansów publicznych w kształtowaniu zakresu państwowego długu publicznego. Wybrane

Abstrakt

Artykuł odnosi się do roli ministra właściwego do spraw finansów publicznych w kształtowaniu zakresu państwowego długu publicznego. Autorka wykazuje, że na płaszczyźnie definiowania państwowego długu publicznego ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych przyznano kompetencje doprecyzowania jego ujęcia zarówno podmiotowego, przedmiotowego, jak i metodologii obliczania W niniejszym opracowaniu dokonano analizy konstrukcji prawnej ustawy o finansach publicznych oraz delegacji ustawowych przyznanych ministrowi w kontekście podnoszonych w praktyce stosowania prawa finansowego zarzutów niekonstytucyjności. Autorka wyraża w opracowaniu przekonanie, że przyznanie ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych bardzo szerokich prerogatyw jest płaszczyzną dla jego dyskrecjonalnych działań. Potwierdzeniem tej tezy jest opisany w artykule sposób realizacji przedmiotowych kompetencji przejawiający się udzieleniu ministrowi upoważnień blankietowych, nieposiadających cech wystarczającej określoności, co z kolei w sferze realizacji doprowadziło m.in. do rozszerzenia zakresu przedmiotowego długu określonego w samej ustawie, a to z kolei przełożyło się na sytuację finansową jednostek sektora finansów publicznych, a w szczególności jednostek samorządu terytorialnego.