Zawarcie małżeństwa coram assistente laico (kan. 1112)
Abstrakt
Wprowadzona po Soborze Watykańskim II norma zezwalająca na ustanawianie osoby świeckiej świadkiem kwalifikowanym małżeństwa zawieranego w formie kanonicznej nie została dotychczas szerzej opracowana naukowo w języku polskim. Niniejszy artykuł jest próbą zapełnienia tej luki w polskiej literaturze kanonistycznej. Pierwsza część przedłożenia poświęcona jest rozwojowi normy w prawodawstwie posoborowym przed promulgacją Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Następnie zostały omówione warunki umożliwiające delegowanie świeckiego do asystowania przy zawarciu małżeństwa zawarte w kan. 1112 tegoż Kodeksu: brak kapłanów i diakonów oraz delegacja biskupa diecezjalnego po uzyskaniu pozytywnej opinii Konferencji Biskupów i zezwolenia ze strony Stolicy Apostolskiej. Ostatnim zaprezentowanym zagadnieniem są obowiązki delegowanego świeckiego w związku z powierzonym mu zadaniem, do których należy przygotowanie nupturientów do małżeństwa, zweryfikowanie ich zdolności do jego zawarcia, przewodniczenie obrzędowi oraz zatroszczenie się o odpowiednie odnotowanie tego faktu w dokumentacji kościelnej.
Bibliografia
Aznar Gil Federico R.: La Revision de la fromacanonica del matrimonio en el Concilio Vaticano II, Revista española de derecho canónico 38 (1982), s. 507-534.
Castaño Jose F.: Il sacramento del matrimonio, Roma: Tipolitografia Pioda 1994.
D’Auria Andrea: Le Facoltà speciali della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli, Ius Missionale 1 (2007), s. 257-261.
Gandía Barber Juan D.: La celebración del matrimonio ante asistente laico. Estudio Canónico-Litúrgico, Murcia: Ediciones Laborum 2008.
Góralski Wojciech: Małżeństwo kanoniczne, Warszawa: LexisNexis 2011.
Hurtado de Mendoza Dominguez Carlos: La asistencia al matrimonio canónico del testigo cualificado laico, Religion Y Cultura 55 (2008), s. 373-400.
Janczewski Zbigniew: Materia i forma sakramentu małżeństwa, Ius Matrimoniale 18 (24) 2013, s. 7-23.
Janczewski Zbigniew: Ustanawianie szafarzy sakramentów świętych w Kościele łacińskim i w Kościołach wschodnich, Warszawa: Wydawnictwo UKSW 2004.
Krukowski Józef: Komentarz do kan. 1112, [w:] Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, t. III/2: Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła. Część I. Sakramenty. Część II. Pozostałe akty kultu Bożego. Część III. Miejsca i czasy święte, red. J. Krukowski, Poznań: Pallottinum 2011, s. 315.
L’adunanza «Plenaria» della Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti (21-29 settembre 2001), Notitiae 37 (2001), s. 401-470.
La «Plenaria» della Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti. 30 aprile – 4 maggio 1996. Roma, Notitiae 32 (1996), s. 373-507.
La «Plenaria» della Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti.
-4 marzo 2005. Roma, Notitiae 41 (2005), s. 135-203.
Madtha Ambrose: Lay person as officant at marriage celebration according to the Code of Canon Law, Romae: Pontificia Universitas Urbaniana 1990.
Sabbarese Luigi: I laici „testi qualificati” per assistere al matrimonio. Aspetti storici, interpretativi e applicativi, [w:] Iustitiam et iudicium facere. Scritti in onore del Prof. Don Sabino Ardito, SDB, red. J. Pudmai Doss, M. Graulich, Roma: Libreria Ateneo Salesiano 2011, s. 49-65.
Słowikowska Anna: Uczestnictwo wiernych świeckich w liturgii Kościoła łacińskiego. Studium kanoniczne, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2014.
Zaborowski Marek: Forma nadzwyczajna zawarcia małżeństwa, Ius Matrimoniale 14 (20) 2009, s. 115-130.
Copyright (c) 2017 Roczniki Nauk Prawnych
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
