Początki instytucji diakonis w Kościele łacińskim w ujęciu historyczno-kanonicznym

Abstrakt

Problematyka związana z szeroko pojmowanym diakonatem kobiet, w kontekście pojawiających się przychylnych opinii za jego przywróceniem, budzi w Kościele katolickim co raz żywsze zainteresowanie. Zapewne stanowi to wynik również prowadzonej refleksji teologicznej o miejscu kobiety w strukturze teologicznej i prawnej Kościoła. Kontynuowane współcześnie przez teologów i kanonistów badania mają za cel ustalenie przyczyn powstania w II w. diakonatu kobiet, jego naturę oraz zadania. Chociaż metoda syntetyczno-analityczna pozwala na ogólne zrekonstruowanie drogi ewolucji, jaką przebył diakonat kobiet od czasów apostolskich aż do jego rozwoju w IV w., to jednak na obecnym stanie badań nie da się w pełni wykazać istnienia ciągłości teologicznej i kanonicznej tego procesu. Przyczyny trudności tkwią we fragmentaryczności zachowanych źródeł, specyfice kontekstu historyczno-kulturowego starożytności oraz we współczesnym kontekście naznaczonym tzw. teologią feministyczną. Kontynuowane badania być może w przyszłości wykażą istnienie takiej ciągłości, szczególnie wtedy, gdyby odkryto nowe źródła. Zrozumienie natury starożytnych diakonis przyczyni się w przyszłości do poprawnego, zgodnego z tradycją apostolską, przyznania kobiecie miejsca, które odpowiadałoby jej godności we wspólnocie Kościoła.