Monaster stauropigialny w Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich
Abstrakt
Artykuł dotyczy statusu prawnokanonicznego monasteru stauropigialnego, czyli takiego domu zakonnego, który, będąc wyłączony spod władzy miejscowego biskupa eparchialnego, jest podporządkowany patriarsze lub arcybiskupowi większemu wschodniego Kościoła katolickiego. Autor prezentuje rys historyczny oraz analizuje istotne elementy instytucji stauropigii. Następnie prezentuje proces tworzenia monasteru stauropigialnego oraz jego usytuowanie kanoniczne względem patriarchy (arcybiskupa większego) i biskupa eparchialnego, jak również możliwość tworzenia federacji tego rodzaju monasterów.
Bibliografia
Becket Soule Warren: The Stauropegial Monastery, „Orientalia Christiana Periodica” 66 (2000), s. 147-167.
De Meester Placide: De monachico statu iuxta disciplinam byzantinam (Codificazione Canonica Orientale, Fonti II, fasc. X), Typis Poliglottis Vaticanis 1942.
Kałowski Julian: Prawo o instytutach życia konsekrowanego według Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich, Wydawnictwo ATK,Warszawa 1994.
Nedungatt George: Glossario dei termini principali usati nel CCEO, [w:] Enchiridion Vaticanum, t. XII.
Pujol Clément: La vita religiosa orientale. Commento al Codice del Diritto Canonico Orientale (canoni 420-572), Pontificio Istituto Orientale, Roma 1994.
Pujol Clément: Il monachesimo bizantino secondo il MP „Postquam Apostolicis Litteris”, [w:] Relazioni di Irénée Hausherr, Clément Pujol, Olivier Rousseau [i in.], Il monachesimo orientale, (Orientalia Christiana Analecta 153), Pontificium Institutu Orientalium Studiorum, Roma 1958, s. 57-97.
Salachas Dimitrios: Istituzioni di diritto canonico delle Chiese cattoliche orientali, Dehoniane, Romа–Bologna 1993.
Salachas Dimitrios: La vita consacrata nel Codice dei Canoni delle Chiese Orientali (CCEO), Dehoniane, Bologna 2006.
Соколов Иван: Состояние монашества в Византийской Церкви с середины ІХ до начала ХІІІ века (842-1204), вид. II, Санкт-Петербург 2003.
Copyright (c) 2015 Roczniki Nauk Prawnych
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.