O pedagogice prawa kościelnego
Abstrakt
Pedagogika prawa jest działem teorii i filozofii prawa, który zajmuje się wychowawczym oddziaływaniem prawa, poszukiwaniem optymalnych rozwiązań legislacyjnych, badaniem obowiązującego lub projektowanego prawa pod względem jego zgodności z prawem naturalnym, a także pod-noszeniem świadomości prawnej i rozwiązywaniem konfliktów. Opiera się na założeniach prawno-naturalnych i personalistycznych. Przedmiotem niniejszego opracowania są wybrane zagadnienia dotyczące pedagogiki prawa kościelnego, w szczególności prawa partykularnego. W toku rozważań podjęte zostały podstawowe zagadnienia aksjologiczne, teleologiczne i prakseologiczne, problemy stałości prawa i dyscypliny kościelnej, rodziny i przygotowania do małżeństwa oraz wybrane zagadnienia społeczno-ekonomiczne.
Bibliografia
Elliot Anthony: Współczesna teoria społeczna. Wprowadzenie, tłum. P. Tomanek, Warszawa 2011.
Główny Urząd Statystyczny, Małżeństwa zawarte i rozwiązane w latach 1970-2013.
Główny Urząd Statystyczny, Rocznik demograficzny, Warszawa 2013.
Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci, Kraków 2005.
Kieżun Witold: Patologia transformacji, wydanie uzupełnione, Warszawa 2013.
Kojder Andrzej: Godność i siła prawa, Warszawa 2001.
Petrażycki Leon: O pobudkach postępowania i o istocie moralności i prawa, wyd. II, Warszawa 2002.
Ropke Wilhelm, Civitas humanna, Erlenbach–Zürich 1946.
Stadniczeńko Stanisław L.: Zarys pedagogiki prawa. Wybrane zagadnienia prawne dla pedagogów, wyd. II roz., Opole 1997.
Walkowiak Jerzy: Idea dobra wspólnego na tle doktryn społeczno-gospodarczych i działalności ponadnarodowych korporacji, [w:] Dobro wspólne. Problemy konstytucyjnoprawne i aksjologiczne, red. W.J. Wołpiuk, Warszawa 2008, s. 185-226.
Copyright (c) 2014 Roczniki Nauk Prawnych
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.