Służba cywilna w okresie II Rzeczypospolitej

  • Bartosz Kuś Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji
Słowa kluczowe: administracja publiczna; prawo urzędnicze; dwudziestolecie międzywojenne

Abstrakt

Artykuł opisuje powstanie i funkcjonowanie służby cywilnej w okresie II Rzeczypospolitej. Konstruowanie nowego modelu administracji publicznej było jednym z głównych zadań na drodze do unifikacji systemu prawa w Polsce po okresie zaborów. Pilnego rozwiązania wymagała problematyka kadr urzędniczych administracji publicznej. Pierwsze regulacje prawne dotyczące sytuacji urzędników Pierwsze regulacje prawne dotyczące sytuacji urzędników odradzającego się Państwa Polskiego zostały wydane jeszcze przed oficjalnym odzyskaniem niepodległości. W okresie międzywojennym obowiązywały kolejno dwa główne akty prawne regulujące przedmiotowa materię. Był to Reskrypt Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego z dnia 11 czerwca 1918 r. oraz ustawa o państwowej służbie cywilnej z dnia 17 lutego 1922 r. W treści obydwu regulacji znalazły się  postanowienia uwzględniające reguły określane współcześnie mianem zasad dobrej administracji. Na system służby cywilnej w II RP składały się rozwiązania ówcześnie bardzo nowatorskie i zachowujące aktualność do dnia dzisiejszego.

Bibliografia

Bardach J., Leśnodorski B., Pietrzak M.: Historia państwa i prawa polskiego, Warszawa 1979.

Brzęk W.: Funkcjonowanie ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej w okresie międzywojennym, „Journal of Modern Science. Zeszyty Naukowo-Dydaktyczne” 1 (6) 2009, s. 35-53.

Dębiński A.: Rzymskie prawo prywatne. Kompendium, Warszawa 2008.

Górski A.: Civil servans czy politicus servans – w okresie międzywojennym i obecnie (Zagadnienie wpływu świata polityki na świat urzędniczy w dyskusjach sejmowych

w latach 1919-1922 i 1992-1998), „Służba Cywilna” jesień-zima 2001-2002, nr 3, s. 70-97.

Górski A.: Ustawa o służbie cywilnej z 18 grudnia 1998 r. w świetle aktów prawnych

o państwowej służbie cywilnej z lat 1918-1922, [w:] Administracja publiczna. Wyzwania w dobie integracji europejskiej, red. J. Czaputowicz, Warszawa 2008, s. 289-305.

Górzyńska T.: Polska służba cywilna – problem nadal nierozwiązany, [w:] Prawo w XXI wieku, red. W. Czapliński, Warszawa 2006, s. 227-234.

Izdebski H., Kulesza M.: Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne, Warszawa 1999.

Izdebski H., Kulesza M.: Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne, Warszawa 2004.

Liszcz T., Borek-Buchajczuk R., Perdeus W.: Prawo urzędnicze, Lublin 2005.

Mikułowski W.: Sprawność cywilnej służby publicznej jako instrumentu rządzenia państwem, [w:] Dobre państwo, red. W. Kieżun i J. Kubin, Warszawa 2004, s. 77-110.

Pawłowski J.: Historia systemu służby cywilnej w Polsce, tekst w: https://dsc.kprm.gov.pl/ historia-systemu-sluzby-cywilnej-w-polsce-0 [dostęp: 09.11.2013].

Rydlewski G.: Służba cywilna w Polsce. Przegląd rozwiązań na tle doświadczeń innych państw i podstawowe akty prawne, Warszawa 2001.

Sinkowska L.: Status prawny członka korpusu służby cywilnej, Toruń 2003.

Stelina J.: Prawo urzędnicze, wyd. II, Warszawa 2013.

Ura E.: Ewolucja służby cywilnej w Polsce (zagadnienia wybrane), „Zeszyty Naukowe Politechniki Rzeszowskiej” 11 (245) 2007, s. 101-129.

Ura E.: Prawo urzędnicze, Warszawa 2011.

Opublikowane
2019-11-16
Dział
Artykuły: Administracja