Rzeczowe zabezpieczenie wierzytelności morskich w międzywojennej Polsce

Abstrakt

Koszty budowy, zakupu, remontu czy też eksploatacji statku, w szczególności związane z opłatami portowymi, paliwem, wynagrodzeniem dla załogi oraz jej utrzymaniem w trakcie rejsu były bardzo wysokie, dlatego też właściciele statku celem sfinansowania planowanych działań zaciągali kredyty i pożyczki pod zastaw statku lub ładunku. Niewątpliwie rozwój transportu morskiego na przełomie XIX i XX w. przyczynił się do międzynarodowej unifikacji prawa morskiego w zakresie przywilejów na statku i hipoteki morskiej. Potrzeba ujednolicenia przepisów wynikała bowiem z konieczności realnego zapewnienia wierzycielom zaspokojenia ich roszczeń, bowiem różnorodność przepisów poszczególnych państw, szczególnie ilość przywilejów morskich, która powstała pod rządem różnych systemów prawnych, oraz hierarchia ich stosowania ograniczały znaczenie instytucji hipoteki morskiej. Treść przepisów międzynarodowych stała się podstawą do kształtowania polskich przepisów dotyczących rzeczowych zabezpieczeń wierzytelności morskich w okresie PRL. Dodać wypada, iż prawo morskie okresu międzywojennego w dostępnej literaturze przedmiotu jest jedynie sygnalizowane, zatem niniejsze opracowanie ubogaca publikacje dotyczące wierzytelności morskich.