Odpowiedzialność zgodnie z przepisami antydopingowymi w domenie prawa publicznego
Abstrakt
W Polsce obowiązuje ustawa z dnia 21 kwietnia 2017 r. o zwalczaniu dopingu w sporcie. Nowe prawo stawia nowe pytania. Jedno z pytań dotyczy, czy zwalczanie dopingu w sporcie należy do prawa prywatnego czy publicznego. Już sam dualistyczny podział prawa jest problematyczny. Na początku XX wieku można było wyróżnić 17 teorii dotyczących tego rozróżnienia, a dziś wskazuje się nawet na 30 takich teorii. Ponadto w literaturze pojawiła się tendencja do nieprzyznawania rozróżnieniu między prawem publicznym i prawem prywatnym zbytniego znaczenia. Dominujące znaczenie mają trzy teorie: teoria interesu, teoria podporządkowania i teoria podmiotu. Zgodnie z ustaleniami ostatniej z nich są takie normy prawne, które dotyczą, uprawniają lub zobowiązują tylko podmioty władzy publicznej lub ich organy. One właśnie tworzą prawo publiczne. Jest to więc prawo specjalne zarządu lub administracji publicznej. Przełomem w zwalczaniu dopingu było powołanie w 1999 r. Światowej Agencji Antydopingowej (WADA). Tą drogą poszła polska ustawa. A jest to droga podobna do ewolucji prawa karnego, tj. od prawa prywatnego do prawa publicznego. W Polsce utworzona została Polska Agencja Antydopingowa (POLADA) jako państwowa osoba prawna. POLADA jest podmiotem prawa publicznego, który ustanawia reguły antydopingowe, kontroluje i czuwa nad ich przestrzeganiem, wyraża zgodę na stosowanie substancji lub metod zabronionych, prowadzi postępowania dyscyplinarne za naruszenie przepisów antydopingowych. Nie powinno więc budzić wątpliwości, że polska regulacja dotycząca zwalczania dopingu w sporcie wpisuje się w prawo publiczne: powołany jest wyspecjalizowany podmiot państwowy, który jednostronnie kształtuje prawo antydopingowe i je egzekwuje w zakresie dyscyplinarnym, stosując zasady odpowiedzialności sportowej, jednostronnie też zwalnia z jego stosowania, korzysta z publicznoprawnej ochrony w swojej działalności.
Bibliografia
Achterberg Norbert: Allgemeines Verwaltungsrecht. Ein Lehrbuch, Heidelberg: C.F. Müller 1986.
Adolphen Jens, Nolte Martin, Lehner Michael, Gerlinger Michael (ed.) : Sportrecht in der Praxis, Stuttgart: Verlag W. Kohlhammer 2012.
Baur Fritz: Neue Verbindungslinien zwischen Privatrecht und öffentlichen Recht, “Juristen Zeitung” 1963, p. 41-47.
Bojarski Marek: Doping w sporcie – prawnokarna ocena zjawisk, [in:] Ustawa o sporcie, A. J. Szwarc, Poznań: Polskie Towarzystwo Prawa Sportowego 2011, pp. 103-116.
Bullinger Martin: Öffentliches Recht und Privatrecht. Studien über Sinn und Funktionen der Unterscheidung, Stuttgart: Kohlhammer 1968.
Bullinger Martin: Öffentliches Recht und Privatrecht in Geschichte und Gegenwart, München: FS Rittner 1991.
Erichsen Hans-Uwe, Martens Wolfgang (ed.): Allgemeines Verwaltungsrecht, Berlin-New York: Walter de Gruyter 1988.
Forsthoff Eenst: Lehrbuch des Verwaltungsrechts, München: C.H. Beck 1956.
Fritzweiler Jochen, Pfister Bernhard, Summerer Thomas (ed.): Praxishandbuch Sportrecht, München: C.H. Beck 2014.
Fundowicz Sławomir: Pojęcie osoby prawnej prawa publicznego, “Przegląd Sejmowy” 1999, nr 2, pp. 64-86.
Fundowicz Sławomir: Dychotomiczny podział prawa, “Samorząd Terytorialny” 2000, nr 1-2,
pp. 47-57.
Fundowicz Sławomir: Osoby prawne prawa publicznego w prawie polskim, “Samorząd Terytorialny” 2000, nr 3, pp. 3-12.
Fundowicz Sławomir: Prawo sportowe, Warszawa: Wolters Kluwer 2013.
Gardiner Simon (ed.): Sports Law, London and New York: Routledge 2012.
Häberle Peter: »Öffentliches Interesse« als juristisches Problem, Bad Homburg: Athenäum 1970.
Holliger Jakob: Das Kriterium des Gegensatzes zwischen dem öffentlichen Recht und dem Privatrecht dargestellt im Prinzipe und in einigen Anwendungen mit besondere Berücksichtigung des schweizerischen Rechtes, Doktordissertation, Zürich 1904.
Jellinek Georg: Allgemeine Staatslehre, Nabu Press 2012.
Jellinek Georg: System der subjektiven öffentlichen Rechte, Tübingen: Mohr Siebeck 2012.
Jellinek Walter: Verwaltungsrecht, Offenburg: Lehrmittel Verlag 1948.
Kelsen Hans: Allgemeine Staatslehre: Studienausgabe der Originalaugabe 1925, Tübingen: Mohr Siebeck 2019.
Kelsen Hans: Reine Rechtslehre: Einleitung in die rechtwissenschaftliche Problematik (Studienausgabe der 1. Auflage 1934), Tübingen: Mohr Siebeck 2008.
Leciak Michał (ed.): Prawo sportowe, Warszawa: C.H. Beck 2018.
Martens Wolfgang: Öffentlich als Rechtsbegriff, Berlin, Zürich: Bad Homburg v. d. H. 1969.
Maurer Hartmut: Allgemeines Verwaltungsrecht, München: C.H. Beck 1994.
Mayer Otto: Lehrbuch des Deutschen Verwaltungsrechts, Bd. 1, Leipzig: Duncker & Humblot 1895.
Mielke Jürgen: Die Abgrenzung der juristischen Person des öffentlichen Rechts von der juristischen Person des Privatrechts, Doktordissertation, Hamburg 1965.
Müllejans Hans: Publicus und Privatus im Römischen Recht und im älteren Kanonischen Recht unter besonderer Berücksichtigunug der Unterscheidung Ius publicum und Ius privatum, München: M. Hueber 1961.
Molitor Erich: Über öffentliches Recht und Privatrecht. Eine rechtssystematische Studie, Karlsruhe: CF Müller 1949.
Nowacki Józef: Prawo publiczne-prawo prywatne, Katowice: Uniwersytet Śląski 1992.
Pestalozza Christian: Kollisionsrechtliche Aspekte der Unterscheidung von öffentlichem Recht und Privatrecht. Öfentliches Recht als zwingendes Sonderrecht für den Staat, “Die Öffentliche Verwaltung. Zaitschrift für Öffentliches Recht und Verwaltungswissenschaft” 1974, pp. 188-193.
Pestalozza Christian: “Formenmißbrauch” des Staates. Zu Figur und Folgen des “Rechtsmißbrauchs” und ihrer Anwendung auf staatliches Verhalten, München: C.H. Beck 1973.
Rill Heinz-Peter, Zur Abgrenzung des öffentlichen und privaten Recht, “Österreichische Zeitschrift für öffentliches Recht und Völkerrecht” 1961, pp. 457-469.
Rinck Gerd: Wirtschaftsrecht: Wirtschaftsverfassung, Wirtschaftsverwaltung, Wettbewerbs- und Kartellrecht, Köln: Carl Heymanns Verlag KG 1977.
Rüfner Wolfgang: Formen öffentlicher Verwaltung im Bereich der Wirtschaft. Untersuchungen zum Problem der leistenden Verwaltung, Berlin: Duncker & Humblot 1967.
Savigny Friedrich Carl von: System des heutigen Römischen Rechts, Bd. 1, Berlin: Veit 1840.
Schmidt Detlef: Die Unterscheidung von privatem und öffentlichem Recht, Baden-Baden: Nomos-Verlagsgesellschaft 1985.
Schulte Hans: Eigentum und öffentliches Interesse, Berlin: Duncker & Humblot 1970.
Stolterfoht Joachim N.: Zur Rechtswegzuständigkeit bei der Geltendmachung legalzedierter Steueransprüche, “Juristen Zeitung” 1975, pp. 658-662.
Wach Andrzej: Odpowiedzialność prawna za stosowanie dopingu w sporcie, “Studia Iuridica” 2008, vol. 48, pp. 373-385.
Wolff Hans J.: Der Unterschied zwischen öffentlichem und privatem Recht, “Archiv des öffentlichen Rechts” 1950/51, p. 205-210.
Wolff Hans J., Bachof Otto, Stober Rolf: Verwaltungsrecht I, München: C.H. Beck 2017.
Wagner Heinz: Amts- oder Fiskalhaftung, “Juristen Zeitung” 1968, pp. 245-250.
Zuleeg Manfred: Die Anwendungsbereiche des öffentlichen Rechts und des Privatrechts, “Verwaltungsarchiv. Zeitschrift für Verwaltungslehre, Verwaltungsrecht und Verwaltungspolitik” 1982, pp. 384-404.
Copyright (c) 2021 Roczniki Nauk Prawnych
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
