Ugoda wodnoprawna jako szczególna konsensualna forma działania administracji

Abstrakt

Przedmiotem niniejszego artykułu jest ugoda wodnoprawna jako szczególna konsensualna forma działania administracji. Tezą wyznaczającą kierunek rozważań jest przyjęcie, że ugoda wodnoprawna różni się od ugody administracyjnej; że są to dwie odmienne prawne formy działania administracji wykazujące się swoją specyfiką, oparte na innych przepisach zarówno o charakterze procesowym, jak i materialnym. Ugoda wodnoprawna, o której mowa w art. 235 Prawa wodnego, ma inny charakter, niż ugoda administracyjna uregulowana w rozdziale 8 k.p.a. Przede wszystkim, w przeciwieństwie do ugody administracyjnej, stanowi samoistną formę prawną. Postępowanie wszczęte w trybie w art. 235 Prawa wodnego ma na celu zawarcie ugody wodnoprawnej. Ugoda ta nie jest więc alternatywną formą załatwienia sprawy, lecz jest celem postępowania. Problematyka ugody wodnoprawnej jest na marginesie zainteresowań nauki prawa. Co więcej, pomimo że ugoda wodnoprawna istnieje od blisko dwudziestu lat, praktyka jej stosowania jest znikoma. Jak się zdaje, jest to efekt niewielkiego stopnia poznania tej formy prawnej.