Die Ökologie der heiligen Messe

Abstrakt

Ekologia Mszy Świętej

Podjęcie badań dotyczących ekologii (ekologiczności) Mszy Świętej jest dla teologii kwestią aktualną i oryginalną. Oprócz pozytywnych przesłanek zachęcających do tego, aby się nią zająć, warto to uczynić także dlatego, aby nie dopuszczać do głosu „pseudoekologii Mszy świętej” (i innych rzeczywistości religijnych), które mogą się mnożyć w związku pontyfikatem obecnego papieża i chęcią wpisania się przez „teologizujących pseudoekologów” w nurt jego nauczania.

Początkiem poszukiwań dotyczących ekologii Mszy Świętej jest ujednoznacznienie kryterium ekologiczności. Najogólniej można spowiedzieć, że oznacza ona funkcjonowanie lub wykorzystywanie tej rzeczywistości w zgodzie z jej naturą. Ważne miejsce w budowaniu koncepcji ekologii Mszy Świętej zajmuje więc ukazanie jej tożsamości. Brak jednak odniesienia się do naturalnych relacji ze środowiskiem byłby wypaczeniem koncepcji ekologicznej. Aby zaś właściwie zrozumieć te relacje, należy ustalić, co wchodzi w skład środowiska naturalnego Mszy Świętej, a więc, co buduje jej naturalne otoczenie, od którego zależy zachowanie i jakość wspomnianej tożsamości.

Ekologia Mszy świętej nie jest prostym zwróceniem uwagi na wątki przyrodnicze znajdujące się w formularzu lub na związek Eucharystii ze światem przyrody. Stanowi koncepcję, która rozumiejąc tożsamość Mszy Świętej, wskazuje na to, od czego zależy jej utrzymanie w zmieniających się w sposób naturalny układach specyficznie rozumianego środowiska naturalnego.