Monastic Profession according to the 12th-Century Pontifical of Płock and Its Sources in 10th-Century Romano-Germanic Pontifical
Abstrakt
Profesja zakonna według Pontyfikału płockiego z XII wieku i jego źródła w Pontyfikale rzymsko-germańskim z X wieku
Obrzęd profesji zakonnej w tradycji Kościoła zachodniego zmieniał się w ciągu wieków, przyjmując bogate formy liturgiczne, które miały na celu uwypuklić znaczenie wprowadzenia nowych członków do wspólnoty mniszej. Na Zachodzie jednym z najstarszych świadectw tego obrzędu jest Reguła św. Benedykta, która przewiduje złożenie profesji w oratorium. Od średniowiecza przewidywano, aby z racji składanej profesji opat celebrował Mszę Świętą. Od X w. do ujednolicenia praktyki składanej profesji przyczyniły się pontyfikały, w których zamieszczano odpowiedni obrzęd. Najstarszym wzorcem stał się Pontyfikał rzymsko-germański z klasztoru św. Albana w Moguncji. Podobnie na terenie Polski do jednych z najstarszych zachowanych w całości ksiąg liturgicznych należy Pontyfikał płocki z XII w. Szczegółowe badania tej księgi, przeprowadzone przez ks. Antoniego Podlesia, wykazały, że księga ta jest odmianą Pontyfikału rzymsko-germańskiego.
Obrzęd profesji mniszej zamieszczony w Pontyfikale płockim z XII w. można zaliczyć do najstarszych celebracji związanych z rozpoczęciem życia zakonnego. Występują w nim dwa obrzędy profesji mniszej. Na proweniencję z X w. wskazuje zamieszczony w tym pontyfikale drugi obrzęd, który występuje również w Pontyfikale rzymsko-germańskim. Celebracja oznaczona jako pierwsza w Pontyfikale płockim jest bogatsza w gesty i symbolikę. W tekstach liturgicznych zaakcentowano, że profesja mnisza traktowana jest jako drugi chrzest. W skutkach profesji zaznaczano też, że gładzi ona grzechy podobnie jak chrzest. Profesja mnisza w teologicznym ujęciu przedstawiona została jako ofiara złożona ze swego życia. U podstaw motywacji podjęcia życia zakonnego znajdowało się pragnienie dążenia do doskonałości. W czasie celebracji profesji mniszej opat recytował teksty, w których przypominał kandydatom cechy i cnoty, jakimi powinien odznaczać się przyszły mnich w życiu zakonnym. Obrzęd profesji mniszej znajdujący się w Pontyfikale płockim pozwala poznać bogatą średniowieczną liturgię i teologię życia zakonnego, a historyczne ujęcie tego zagadnienia pozwala pełniej zrozumieć współczesną tradycję zakonną praktykowaną przez wieki w Kościele.
Bibliografia
Danielski, Wojciech. “Przedtrydenckie księgi liturgiczne pochodzenia czeskiego w bibliotekach polskich.” Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 23, z. 4 (1976): 85-93.
Franz, Adolph. Die kirchlichen Benediktionen im Mittelalter. Bd I-II. Freiburg im Breisgau: Herder, 1909.
Happle, Bernhard. “Die Profeßordnung des 58. Kapitels der Benediktinerregel.” Benediktinische Monatschrift zur Plege religiösen und geistigen Lebens 31 (1955): 9-22, 101-116.
Janicki, Jan Józef. Służba Boża w pierwszych wiekach Kościoła. Wybrane zagadnienia. Kraków: UNUM, 2011.
Kanior, Marian. Historia monastycyzmu chrześcijańskiego. T. 2: Średniowiecze w Kościele zachodnim (od IX do XVI wieku). Kraków: UNUM, 2002.
King, Archdale A. Liturgies of the Religious Orders. London: Longmans, 1955.
Klöckener, Martin. “Das Pontificale.” Archiv für Liturgiewissenschaft 28 (1986): 396-415.
Lawrence, Clifford Hugh. Monastycyzm średniowieczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2005.
Rajman, Jerzy. “Eremici i pustelnicy w Polsce średniowiecznej. Wybrane zagadnienia.” Folia Historica Cracoviensia 11 (2005): 29-36.
Rollin, Bertrand. Jak żyć dzisiaj Regułą św. Benedykta. Komentarz do Reguły. Kraków-Tyniec: Wydawnictwo Benedyktynów 2005.
Rothenhäusler, Matthäus. “Die Anfänge der klösterlichen Profess.” Benediktinische Monatschrift zur Plege religiösen und geistigen Lebens 4 (1922): 21-28.
Schwaiger, Georg, and Manfred Heim. Zakony i klasztory. Historia monastycyzmu chrześcijańskiego. Poznań: Wydawnictwo Świętego Wojciecha, 2007.