Liturgical Theology as Point of Synthesis
Abstrakt
[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish]
Teologia liturgiczna jako punkt syntezy
Autor wyjaśnia w artykule własne rozumienie relacji: lex credendi i lex orandi. Według Fagerberga lex orandi ustanawia lex credendi. Stwierdza przy tym: „Nie proszę teologów, aby przeszukiwali mszał w celu uzasadnienia nauki o Trójcy przez wyszukanie formuły mszalnej, stosującej trzy imiona – sądzę, że Kościół najpierw został porwany przez wszystkie trzy Osoby Trójcy w naszym kulcie liturgicznym, a następnie wyraził to w formie wyznania wiary. Nie twierdzę, że chrystologia musi być uzasadniona za pomocą badania zawartości modlitw liturgicznych. Mówię, że obecność Chrystusa, podtrzymywana w Jego Mistycznym Ciele jest doświadczona liturgicznie i przez to wyrażona w jej modlitwach i w soborowych wyznaniach wiary. Lex orandi jest źródłem wiary Kościoła. Nie o to chodzi, że my patrzymy na liturgię, lecz raczej patrzymy na świat przez pryzmat liturgii, z pomocą liturgii. Pani Murphy [Kowalska] postrzega materię, czas, cnoty, swojego sąsiada, dawanie jałmużny, politykę, kulturę i wszystko inne na świecie w świetle Góry Tabor”. Powodem zajmowania się teologią liturgiczną w taki sposób jest dla Autora to, aby uwypuklić związek, jaki zachodzi między Kościołem i światem, Chrystusem i życiem, światem nadprzyrodzonym i naturą. Chrystus bowiem nie przyszedł po to, „abyśmy mogli mieć rubryki i mieli je w obfitości. On przyszedł, abyśmy mogli mieć życie wieczne – inny rodzaj życia niż jaki może dać świat”. To [życie] jest dane [nam] liturgicznie. Jest ono celebrowane kultycznie. Boże życie, udzielane człowiekowi, jest przedmiotem teologii liturgicznej. Dzięki temu teologia liturgiczna jest syntezą teologii, celebracji i życia.
Bibliografia
Bonaccorso, G.: Il rito e l’altro. La liturgia come tempo, linguaggio e azione [Monumenta Studia Instrumenta liturgica 13]. Città del Vaticano 2000.
Bouyer, P.L.: La Vie de la liturgie. Paris 1956.
Czerwik, S.: Liturgika na tle innych dyscyplin teologicznych. “Roczniki Teologiczne” 46: 1999 z. 8 pp. 85-97.
De Clerck, P.: Zrozumieć liturgię. Kielce 1997.
De Clerck, P.: «Lex orandi, lex credendi». Un principe heuristique. “La Maison-Dieu” 56:2000 nr 222 pp. 61-78.
Driscoll, J.: Co się wydarza podczas Mszy. Kraków 2004.
Farina, R.: Metodologia. Avvenimento alla tecnica del lavoro scientifico. [Biblioteca di Scienze Religiose 6]. Zürich–Roma 1973.
Giraudo, C.: Eucaristia per la Chiesa. Prospettive teologiche sull’eucaristia a partire dalla “lex orandi”. Roma 1989.
Grillo, A.: Teologia fondamentale liturgia. Il raporto tra immediatezza e mediazione nella riflesione teologia. Padova 1995.
Lukken, G.: Nella liturgia la fede si realizza in modo insostituibile. “Concilium” (Italian) 9:1973 z. 2 pp. 31-42.
Migut, B.: Teologia liturgiczna szkoły rzymskiej. Lublin: Wydawnictwo KUL 2007.
Nakagaki, F.: Metodo integrale. Discorso sulla metodologia nell’interpretazione dei testi eucologici. In: Fons vivus. Miscellanea liturgica in memoria di Don Eusebio M. Vismara. Ed. A. Cuva. [Bibliotheca Theologica Salesiana. Series I. Fontes 6]. Zürich 1971 pp. 269-286.
Pott, T.: La réforme liturgique byzantine. Étude du phénomène de l’évolution non-spontanée de la liturgie byzantine. [Bibliotheca Ephemerides Liturgicae. Subsidia 104]. Roma 2000.
Schmemann, A.: Liturgy and Theology. “The Greek Orthodox Theological Review” 17:1972 pp. 86-100.
Schmemann, A.: Théologie liturgique. Remarques méthodologiques. In: La liturgie: son sens, son esprit, sa méthode. Liturgie et Théologie. Conférences Saint-Serge, XXVIIIe Semaine d’études liturgiques. Paris, 30 juin – 3 juillet 1981. Ed. A.M. Triacca, A. Pistoia. [Bibliotheca Ephemerides Liturgicae. Subsidia 27]. Roma 1982 pp. 303-304.
Schmemann, A.: Current Spirituality. Orthodoxy. W: The Study of Spirituality. Ed. Ch. Jones, G. Wainwright, E. Yarnold. London 2000 pp. 519-524.
Taft, R.F.: The Liturgical Year. Studies, Prospects, Reflections. “Worship” 55:1981 pp. 2-23.
Taft, R.F.: Oltre l’oriente e l’occidente. Per una tradizione liturgica viva. Roma 1999.
