Klasyfikacja ryzyka w zamówieniach publicznych
Abstrakt
Ryzyko jest nieodłącznym elementem wszelkiej aktywności. Dotyczy również jednostek sektora finansów publicznych. Nałożony przez ustawodawcę obowiązek wprowadzenia mechanizmów kontroli zarządczej wymusił systemowe podejście również do zarządzania ryzykiem. Jest ono szczególne w odniesieniu do wydatkowania środków realizowanych w procesie zamówienia publicznego. Zarządzanie ryzykiem jest procesem. Jego istotnym elementem jest identyfikacja i klasyfikacja ryzyka. Celem artykułu jest zaproponowanie metodologii klasyfikacji ryzyka w zamówieniach publicznych. Autor opisał rynek zamówień publicznych, wskazując na zasady go kształtujące. Zaprezentował pojęcie, cel i etapy kontroli zarządczej. Na tym tle przedstawił koncepcję klasyfikacji ryzyka w zamówieniach publicznych. Zdaniem autora wiedza o możliwych zagrożeniach występujących w postępowaniu o zamówienie publiczne, skutkach ich wystąpienia oraz oddziaływaniu na realizowane przez jednostkę cele jest niezwykle istotna. Jednak jej odpowiednie usystematyzowanie, uporządkowanie i sklasyfikowanie może usprawnić proces zarządzania ryzykiem. Zaproponowana metoda klasyfikacji ryzyka w zamówieniach może być elastycznie adaptowana w różnych JSFP, poprawiając skuteczność zarządzania ryzykiem.
Bibliografia
Duliniec A., Finansowanie przedsiębiorstwa, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2007.
Jajuga K. (red.), Zarządzanie ryzykiem, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Jajuga K., Jajuga T., Inwestycje. Instrumenty finansowe, ryzyko finansowe, inżynieria finansowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012.
Komunikat nr 23 Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie standardów kontroli zarządczej dla sektora finansów publicznych, Dz. Urz. Min. Fin. nr 15, poz. 84.
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. nr 78, poz. 483 z późn. zm.
Mojsiewicz M., Tarczyński W., Zarządzanie ryzykiem, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2001.
Płoskonka J., Pojęcie kontroli w ujęciu zarządczym, „Kontrola Państwowa” (NIK, Warszawa)2006, nr 2.
Reasekuracja. Klasyczne i alternatywne metody transferu ryzyka ubezpieczeniowego, red. A. Małek, Poltext, Warszawa 2011.
Sprawozdanie Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych o funkcjonowaniu systemu zamówień publicznych w 2017 r., UZP, Warszawa 2018.
Strupczewski G., Zarządzanie ryzykiem – systematyka pojęć, „Wiadomości Ubezpieczeniowe” 2004, nr 5-6.
Strupczewski G., Zastosowanie ubezpieczeniowych instrumentów pochodnych jako sposób alternatywnego transferu ryzyka katastroficznego, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Finanse” 2011, nr 875.
System zamówień publicznych, red. J. Sadowy, UZP, Warszawa 2013.
Wieczorek-Kosmala M., Nietradycyjne instrumenty finansowania ryzyka w przedsiębiorstwie, [w:] Ekonomia, finanse. Współczesne wyzwania i kierunki rozwoju, red. H. Buk [i in.], Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Katowice 2010.
Williams C.A., Heins R.M., Risk Management and Insurance, McGraw-Hill, New York 1998.
Williams C.A., Smith M.L., Young P.C., Zarządzanie ryzykiem a ubezpieczenia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Zarządzanie ryzykiem w sektorze publicznym. Podręcznik wdrożenia systemu zarządzania ryzykiem w administracji publicznej w Polsce, Ministerstwo Finansów, Warszawa [b.r.].
Copyright (c) 2018 Roczniki Ekonomii i Zarządzania
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
