Pozarolnicze źródła utrzymania rodzin na wsi a szara strefa

  • Barbara Chmielewska Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej – Polski Instytut Badawczy
Słowa kluczowe: zarobkowanie pozarolnicze; szara strefa; agroturystyka

Abstrakt

Od wielu lat w budżecie rodziny wiejskiej, w tym także użytkującej gospodarstwo rolne, postępuje dywersyfikacja źródeł dochodów. Wzrasta odsetek gospodarstw pozyskujących dochody ze źródeł pozarolniczych, w tym zwłaszcza z agroturystyki. Jednocześnie odnotowuje się wysoki wzrost zatrudnienia na czarno, głównie na wsi, w usługach turystycznych i gastronomicznych oraz pracach domowych (sprzątaniu). Większość pracujących w szarej strefie traktuje tę pracę jako dodatkową, ale dla wielu osób bywa to jedyne źródło zarobkowania. W ocenie GUS w szarej strefie znajdowało się 711 tys. osób w 2014 r. (udział pracujących w szarej strefie w liczbie pracujących ogółem wynosił 14,5%). Badania GUS wskazały na niewystarczające dochody oraz brak możliwości znalezienia legalnej pracy jako główne przyczyny podejmowania pracy na czarno. Zasadnicze zmiany w liczbie i odsetku pracujących w szarej strefie miały miejsce po 2004 r., co mogło wiązać się z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, a od 2008 r. do strefy Schengen.

Bibliografia

Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2005 roku, GUS, Warszawa 2006.

Charakterystyka gospodarstw rolnych w 2014 roku, GUS, Warszawa 2017.

Fundowicz J., Łapiński K., Peterlik M., Wyżnikiewicz B., Szara strefa w polskiej gospodarce w 2016 roku, Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową, Warszawa 2016.

Kabaj M., Zatrudnienie w „szarej strefie” w polskiej gospodarce. Fakty, tendencje, mity i nieporozumienia, Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, Warszawa 2004, s. 1, Polityka Społeczna, nr 1.

Praca nierejestrowana w Polsce w 2004 roku, GUS, Warszawa 2005.

Praca nierejestrowana w Polsce w 2014 roku, GUS, Warszawa 2016.

Opublikowane
2020-03-06
Dział
ARTYKUŁY