Recepcja przepisów Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. dotyczących kompetencji pasterzy Kościoła w zakresie środków społecznego przekazu w Dyrektorium o pasterskim posługiwaniu biskupów Apostolorum successores

Grzegorz Delmanowicz

Grzegorz Delmanowicz Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Słowa kluczowe: Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.; środki społecznego przekazu; mass media; kompetencje pasterzy Kościoła; dyrektorium Apostolorum successores; recepcja

Abstrakt

The article takes the problem up concerning the adoption of norms of the Code of Canon Law of 1983 concerning the competences of the pastors of the Church for instruments of social communication in directory Apostolorum Successores.

In the first part, on the basis of the Code of John Paul II, there were presented following duties and rights of the pastors of the Church: teaching the Christian faithful about the duty to cooperate in using the media, watching over the faith and morals, preparing the norms concerning transfer Christian doctrine by the instruments of social communication and the application of administrative or penal sanctions.

In the second part there was indicated that Congregation for Bishops includes in directory 17 norms on the pastoral office of bishops in the field of the instruments of social communication. In 6 of them i.e. 30, 100a, 139, 140, 141 and 142, the adoption of norms of the Code is visible. The authors of the document were founded on can.: 772 § 2, 747 § 1, 822 § 1, 823, 824-827, 830, 831 § 2.

Bibliografia

Baczyński, Andrzej. 2010. „O środkach społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego Jana Pawła II.” W Lex Tua Veritas: Księga pamiątkowa dedykowana Jego Magnificencji Księdzu Profesorowi Janowi Maciejowi Dyduchowi z okazji 70. rocznicy urodzin, red. Piotr Majer, i Andrzej Wójcik, 383-397. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PAT.

Dyduch, Jan. 1993. „Kościelna aprobata publikacji – aspekt prawny.” Prawo Kanoniczne 36, nr 1-2:55-67.

Głódź, Sławoj Leszek. 2003. „Nadzór biskupa diecezjalnego nad środkami społecznego przekazu.” W Biskup pasterz diecezji. Materiały z sympozjum Biskup diecezjalny a duszpasterstwo i apostolstwo wiernych zorganizowanego przez Instytut Prawa Kanonicznego Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie 26 marca 2003 r. z okazji XX-lecia promulgowania Kodeksu Prawa Kanonicznego, red. Piotr Majer, 23-46. Kraków: Wydawnictwo naukowe PAT.

González del Valle, José María. 2011. „Tytuł III. Wychowanie katolickie. Tytuł IV. Środki społecznego przekazu.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 609-639. Kraków: Wolters Kluwer Polska.

Górecki, Edward. 2000. „Prawo i obowiązek Kościoła do korzystania ze środków społecznego przekazu w przygotowaniu kandydatów do kapłaństwa.” W Przesłanie chrześcijańskie a mass media. Aspekty prawnokanoniczne. Materiały spotkania wykładowców prawa kanonicznego (WSD oo. Redemptorystów, Tuchów, 7-8 kwietnia 1999 roku), red. Adam Kaczor, 19-29. Lublin.

Krukowski, Józef. 1999. Konkordat polski. Znaczenie i realizacja. Lublin: Wydawnictwo Verba.

Krukowski, Józef. 2002. „Zasady dostępu Kościoła do środków społecznego przekazu w prawie polskim.” W Kultura i prawo. Materiały II Międzynarodowej Konferencji na temat Wolność mediów, Lublin, 18-19 maja 2000, red. Józef Krukowski, i Otto Theisen, 133-170. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Mordawski, Stefan. 2007. Media w działaniu. Funkcjonowanie środków społecznego przekazu w świetle nauczania Kościoła. Sandomierz-Kraków: Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu.

Pawluk, Tadeusz. 1988. „Środki społecznego przekazu w dyspozycjach Kodeksu Prawa Kanonicznego.” Prawo Kanoniczne 31, nr 3-4:45-58.

Rakoczy, Tomasz. 2005. Prawo Kościoła Katolickiego do środków społecznego przekazu w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. i w konkordatach posoborowych. Gniezno: Prymasowskie Wydawnictwo Gaudentinum.

Staniszewska, Patrycja Halina. 2011. „Eklezjalno-prawne podstawy obecności środków społecznego przekazu w Kościele.” W Rodzina, młodzież, media. Problemy z życia i działalności Kościoła w Polsce, red. Jan Przybyłowski, i Edmund Robek, 135-141. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Wiśniewski, Piotr. 2010a. „Dostęp Kościoła do radiofonii i telewizji w ustawodawstwie III RP.” W Zadanie nauczycielskie Kościoła wobec wyzwań XXI wieku, red. Józef Krukowski, Sławomir Fundowicz, i Mirosław Sitarz, 77-95. Radom: Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE.

Wiśniewski, Piotr. 2010b. „Radiofonia i telewizja jako narzędzie służące wykonywaniu zadania nauczycielskiego Kościoła. Gwarancje prawne i ich realizacja w Polsce po roku 1989.” Roczniki Nauk Prawnych 20, z. 2:111-130.

Wiśniewski, Piotr. 2010c. Radiofonia i telewizja narzędzia służące realizacji misji Kościoła. Prawo i praktyka w Polsce 1989-2008. Lublin: Wydawnictwo KUL.

Wroceński, Józef. 2010. „Gwarancje dostępu Kościoła katolickiego do środków społecznego przekazu.” Prawo Kanoniczne 53, nr 3-4:289-306.