Zdrada tajemnicy sakramentalnej i sekretu spowiedzi w prawodawstwie kościelnym
Abstrakt
W niniejszym artykule, wychodząc od pojęcia przestępstwa, rozwinięto zagadnienie bezpośredniego lub pośredniego naruszenia tajemnicy sakramentalnej, o czym mowa w kan. 1388 § 1 KPK/83. Omówione również zostało przestępstwo polegające na nagrywaniu za pomocą jakichkolwiek urządzeń technicznych albo na rozpowszechnianiu w złych zamiarach w środkach społecznego przekazu tego, co zostało powiedziane przez spowiednika lub penitenta w spowiedzi sakramentalnej, prawdziwej lub fałszywej.
Bibliografia
Adamczewski, Witold. 2010. „Prawo w konfesjonale.” W Sztuka spowiadania, red. Józef Augustyn, 191-201. Kraków: Wydawnictwo WAM. Księża Jezuici.
Adamowicz, Leszek. 1999. Wprowadzenie do prawa o sakramentach świętych według Kodeksu Prawa Kanonicznego oraz Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich. Lublin: Wydawnictwo Muzyczne Polihymnia.
Bączkowicz, Franciszek, Józef Baron, i Władysław Stawinoga. 1958. Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa. T. 3. Wyd. 3. Opole: Wydawnictwo Diecezjalne św. Krzyża w Opolu.
Borek, Dariusz. 2004. „Ordynariusz a Delicta Graviora zarezerwowane Kongregacji Doktryny Wiary.” Prawo Kanoniczne 47, nr 3-4:97-146.
Borek, Dariusz. 2012. „Przestępstwa przeciwko sakramentom w normach De Delictis Reservatis z 2010 roku.” Prawo Kanoniczne 55, nr 4:111-58.
Capello, Felice. 1953. Tractatus canonico-moralis de Sacramentis. Vol. II. Taurini-Romae: Marietti.
Cito, Davide. 2012. „Delicta graviora contro la fede e sacramenti.” In Questioni attuali di diritto penale canonico. Studi Giuridici 96, 35-54. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana.
De Paolis, Velasio. 1990. „De delictis contra sanctitatem Sacramenti Paenitentiae.” Periodica 79, no. 1-2:177-218.
Gajda, Piotr Mieczysław. 2008. Sankcje karne w Kościele w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego Jana Pawła II oraz późniejszych zmian i uzupełnień. Studium kanoniczno-pastoralne. Tarnów: Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos.
Hemperek Piotr, Wojciech Góralski, Franciszek Przytuła, i Józef Bakalarz. 1986. Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. T. 3: Księga III. Nauczycielskie zadanie Kościoła. Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła, 55-429. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.
Kasztelan, Jan. 1992. Sprawowanie sakramentu pokuty. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy.
Krukowski, Józef. 2011. „Sakrament pokuty.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. III/2: Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła, red. Józef Krukowski, 140-76. Poznań: Pallottinum.
Lempa, Florian. 1987a. „Sankcje w Kościele. Część ogólna.” W Walenty Wójcik, Józef Krukowski, i Florian Lempa, Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. T. IV: Księga V. Dobra doczesne Kościoła. Księga VI. Sankcje w Kościele, 119-217. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.
Lempa, Florian. 1987b. „Sankcje w Kościele. Część szczegółowa.” W Walenty Wójcik, Józef Krukowski, i Florian Lempa, Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. T. IV: Księga V. Dobra doczesne Kościoła. Księga VI. Sankcje w Kościele, 220-79. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.
Makarewicz, Juliusz. 1938. Kodeks karny z komentarzem. Lwów: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
Myrcha, Marian Alfons. 1960. Prawo karne. Komentarz do Piątej Księgi Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II: Kara. Część 1. Przepisy ogólne. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Myrcha, Marian Alfons. 1974. „Problem winy w karnym ustawodawstwie kanonicznym (ciąg dalszy).” Prawo Kanoniczne 17, nr 3-4:141-205.
Nykiel, Krzysztof. 2011. „Przyczyny i procedura wydalenia duchownych według norm i praktyki Kongregacji Nauki Wiary.” Prawo Kanoniczne 54, nr 3-4:31-52.
Pastuszko, Marian. 1996a. „Chrześcijanin jako penitent (kanony 987-991).” Prawo Kanoniczne 39, nr 3-4:65-153.
Pastuszko, Marian. 1996b. „Obowiązki szafarza sakramentu pokuty i pojednania.” Prawo Kanoniczne 39, nr 1-2:17-67.
Pawluk, Tadeusz. 2010. Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. T. 2, Lud Boży, jego nauczanie i uświęcanie. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne.
Pieron, Bartłomiej. 2012. „Ochrona tajemnicy spowiedzi w prawie polskim.” Kieleckie Studia Teologiczne 11:321-34.
Prusak, Feliks. 2009. „Model ochrony tajemnicy spowiedzi w polskiej procedurze prawnej.” W Finis legis Christus. Księga pamiątkowa dedykowana księdzu profesorowi Wojciechowi Góralskiemu z okazji siedemdziesiątej rocznicy urodzin, red. Józef Wroceński, i Jan Krajczyński, t. 2, 1247-264. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Rakoczy, Bartosz. 2003. „Tajemnica spowiedzi w polskim postępowaniu cywilnym, karnym i administracyjnym.” Przegląd Sądowy 11-12:126-38.
Rakoczy, Tomasz. 2009. „Ochrona tajemnicy spowiedzi. Zakaz wyjawiania okoliczności uciążliwych dla penitenta.” Annales Canonici 3:133-47.
Syryjczyk, Jerzy. 1986. „Pojęcie przestępstwa w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego Jana Pawła II.” Prawo Kanoniczne 28, nr 1-2:85-96.
Syryjczyk, Jerzy. 2001. „Ochrona tajemnicy spowiedzi w świetle kanonicznego prawa karnego.” Prawo Kanoniczne 44, nr 1-2:111-24.
Syryjczyk, Jerzy. 2003. Kanoniczne prawo karne. Część szczególna. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Sztafrowski, Edward. 1986. Podręcznik prawa kanonicznego. T. 4. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Sztychmiler, Ryszard. 2007. „Proces sporny.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. V: Księga VII. Procesy, red. Józef Krukowski, 123-315. Poznań: Pallottinum.
Świda, Witold. 1978. Prawo karne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Wronowska, Marta. 2014. „Przyczyny i procedura wydalenia ze stanu duchownego.” Studia Ełckie 16:495-523.
Wróbel, Mirosław. 2011. „Przestępstwo podsłuchiwania (nagrywania) spowiedzi oraz rozpowszechniania jej treści w środkach społecznego przekazu w świetle prawodawstwa Kościoła Katolickiego.” Prawo Kanoniczne 54, nr 3-4:287-304.
Zubert, Bronisław Wenanty. 2005. „Sacramentale sigillum inviolabile est.” W Bronisław Wenanty Zubert OFM. Pro iure et vita. Wybór pism, red. Elżbieta Szczot, 639-56. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Żurowski, Marian. 1965. „Pojęcie przestępstwa (crimen) u dekretystów.” Prawo Kanoniczne 8, nr 3-4:145-52.
Copyright (c) 2019 Kościół i Prawo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.