Normy ogólne czy przepisy ogólne – refleksje po zmianie nazwy Księgi I Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku w polskim przekładzie z 2021 roku

Mateusz Przytulski

doi:10.18290/kip22112.2

Mateusz Przytulski Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie https://orcid.org/0000-0002-2764-862X

DOI: https://doi.org/10.18290/kip22112.2

Słowa kluczowe: nowe polskie tłumaczenie Kodeksu prawa kanonicznego, teoria prawa, teoria prawa kanonicznego, normy ogólne, przepisy ogólne, przepis a norma

Abstrakt

W prezentowanym opracowaniu przedmiotem zainteresowania autora stała się zmiana nazwy I Księgi Kodeksu prawa kanonicznego w najnowszym polskim przekładzie (z 2021 r.) – „Normy ogólne” zmieniono na „Przepisy ogólne”. Rozważania rozpoczęła charakterystyka przepisów o charakterze generalnym sprzed Kodeksu. Następnie poddano krytyce aktualną typiczną nazwę De normis generalibus. Wskazując na komentatorów z romańskiego kręgu kulturowego, autor zasugerował, że posługujący się łaciną ustawodawca kościelny, tak jak i wspomniani kanoniści, mógł postrzegać normę jako przepis. Dalsze omówienie przedstawiło występujące w Kodeksie innego typu przepisy ogólne i ich relację do Księgi I, a także z aspektu teorii prawa ukazało relację przepisu do normy. Według autora, zmiana nazwy tej księgi w nowym tłumaczeniu Kodeksu jest właściwa.

Bibliografia

Baura, Eduardo. 2013. Parte generale del diritto canonico. Diritto e sistema normativo. Roma: EDUSC.

Bączkowicz, Franciszek, Józef Baron, i Władysław Stawinoga. 1957. Prawo kanoniczne. Podręcznik dla duchowieństwa. Wyd. 3. T. 1. Opole: Wydawnictwo Diecezjalne Św. Krzyża.

Chauvin, Tatiana, Tomasz Stawecki, i Piotr Winczorek. 2021. Wstęp do prawoznawstwa. Wyd. 14. Warszawa: C.H. Beck.

Chiappetta, Luigi. 2011. Il Codice di Diritto Canonico. Commento giuridico-pastorale. Wyd. 3. T. 1. Bologna: Edizioni Dehoniane.

De Paolis, Velasio, i Andrea D’Auria. 2014. Le Norme Generali. Commento al Codice di Diritto Canonico. Wyd. 2. Roma: Urbaniana University Press.

Dębiński, Antoni. 2017. Rzymskie prawo prywatne. Kompendium. Wyd. 6. Warszawa: Wolters Kluwer.

Gałkowski, Tomasz. 2014. „Kanon.” W Wielka encyklopedia prawa. T. 2: Prawo kanoniczne, red. Grzegorz Leszczyński, 94. Warszawa: Fundacja „Ubi societas ibi ius”.

García Martín, Julio. 2015. Le norme generali del Codex Iuris Canonici. Wyd. 6. Venezia: Marcianum Press.

Grabowski, Ignacy. 1948. Prawo kanoniczne. Wyd. 4. Warszawa: Gebethner i Wolf.

Góralski, Wojciech. 1983. Kodyfikacja prawa w Kościele łacińskim po soborze watykańskim II. Płock: Nakład własny.

Hemperek, Piotr, i Wojciech Góralski. 1995. Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Historia źródeł i nauki prawa kanonicznego. T. 1. Cz. I. Lublin: Wydawnictwo KUL.

Michiels, Gommarus. 1949. Normae generales iuris canonici. Commentarius Libri I Codicis iuris canonici. Wyd. następne. T. 1. Parisiis-Tornaci-Romae: Typis Societatis S. Joannis Evangelistae, Desclée et Socii.

Nowacki, Józef, i Zygmunt Tabor. 1992. Wstęp do prawoznawstwa. Wyd. 3. Katowice: Uniwersytet Śląski.

Pichlak, Maciej. 2017. „Rozróżnienie ius et lex we współczesnej filozofii prawa.” Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej 2:49-59.

Sobański, Remigiusz. 1992. Teoria prawa kościelnego. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.

Sobański, Remigiusz. 2001. Nauki podstawowe prawa kanonicznego. Cz. 1: Teoria prawa kanonicznego. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.

Wróblewski, Józef. 1986. „Przepisy i normy prawne.” W Wiesław Lang, Jerzy Wróblewski, i Sylwester Zawadzki, Teoria państwa i prawa, wyd. 3, 341-52. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.