Kanoniczno-prawne obszary dialogu w życiu zakonnym

Słowa kluczowe: życie zakonne, wspólnota, dialog

Abstrakt

Dialog w życiu zakonnym jest rzeczywistością wpisaną z życie zakonne. Życie wspólnotowe ma kilka istotnych obszarów i dotyczy relacji pomiędzy członkami danego instytutu oraz relacji pomiędzy członkami i przełożonymi. Dialog ten rozpoczyna się na etapie formacji nowicjackiej pomiędzy nowicjuszami i mistrzem nowicjuszy. Następnie jest kontynuowany na etapie profesji czasowej; wreszcie na etapie formacji ciągłej. Wszyscy są zobowiązani do życia wspólnotowego we wzajemnym zrozumieniu, które dokonuje się przez dialog. Także ważne decyzje w instytucie zakonnym dokonują się we wzajemnym dialogu. Instytucją, która reprezentuje cały instytut jest kapituła generalna, w której uczestniczą członkowie z urzędu i członkowie z wyboru. Pozostali członkowie instytutu mogą, zgodnie z prawem, zgłaszać swoje życzenia i sugestie. Decyzje na niej zapadają po dyskusji wymaganą większością głosów. Przełożeni podejmują decyzję z udziałem rady, która może mieć charakter wiążący lub doradczy. Można więc powiedzieć, że dialog w obszarze życia zakonnego ma swoje miejsce. Trzeba jednak zawsze pamiętać, że decyzja należy do kapituły bądź przełożonych. Także sprawujący posługę władzy powinni zadbać o wykonanie podjętych decyzji.

Bibliografia

Bilska, Maria. 2013. Obowiązek zamieszkania zakonnika we własnym domu zakonnym. Kraków: Wydawnictwo Homo Dei.

Chiappetta, Luigi. 2011. Il Codice di diritto canonico. Libri I-II. Wyd. 3. Bologna: Edizioni Dehoniale Bologna.

Dąbek, Tomasz. 2009. Wokół Reguły św. Benedykta. Kraków: Wydawnictwo Petrus.

Florek, Tadeusz. 2017. „Sprawowanie władzy w oparciu o dokument Młode wino, nowe bukłaki.” https://www.karmel.pl/sprawowanie-wladzy-w-oparciu-o-dokument-mlode-wino-nowe-buklaki/ [dostęp: 10.05.2021].

Łukaszyk, Romuald. 1985. „Dialog.” W Encyklopedia Katolicka, t. 3, 1259-261. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Rincón, Tomás. 2007. „Troisième Partie. Les instituts de la vie consacrée et les sociétiés de vie apostolique.” W Code de droit canonique bilingue et annoté, wyd. 3, red. Ernest Caparros, Michel Thériault, Jean Thorn, i in., 853. Montreal: Wilson & Lafleur Itée.

Szewczul, Bożena. 2010. „Ewangeliczna rada posłuszeństwa w posłudze przełożonego.” W Ewangeliczna Rada posłuszeństwa w życiu konsekrowanym zakonnym a wolność osoby, red. Wiesław Kiwior, Jan Krajczyński, i Henryk Stawniak, 65-85. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.

Zubert, Bronisław. 1990. Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. T. 2. Cz. 3. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.

Opublikowane
2021-12-15
Dział
Artykuły