Dobro wspólne podstawą poszanowania człowieka w kontekście wyzwań społecznych
Abstrakt
Katolicka nauka społeczna Kościoła wyjaśnia, że dobro wspólne – to suma warunków życia społecznego pozwalająca osiągać pełniej i łatwiej własną doskonałość, pociągając za sobą prawa i obowiązki, dotyczące całego rodzaju ludzkiego. Każda grupa społeczna musi uwzględnić potrzeby i słuszne dążenia innych grup, co więcej, dobro wspólne całej rodziny ludzkiej. Dobro wspólne polega przede wszystkim na poszanowaniu praw i obowiązków osoby ludzkiej oraz na stworzeniu maksymalnych szans rozwoju jednostkom ludzkim przynależnym do różnych społeczności. Dobro wspólne, którego ludzie szukają i osiągają je, tworząc wspólnotę społeczną, jest gwarancją dobra osobistego, rodzinnego i grupowego. W poszanowaniu każdej osoby ludzkiej pomocna jest zasada powszechnego przeznaczenia dóbr, zasada pomocniczości i solidarności.
Bibliografia
Piwowarski, Władysław. 1993. Słownik Katolickiej Nauki Społecznej. http://www.kns.gower.pl/slownik/dobro.htm [dostęp: 5.01.2016].
Wuwer, Arkadiusz. 2001. „Zasada dobra wspólnego.” http://www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IK/czym_jest_kns7.html [dostęp: 5.01.2016].
Copyright (c) 2020 Kościół i Prawo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.