Wymogi prawa a podejście duszpasterskie w przedślubnym badaniu nupturientów
Abstrakt
Nierzadko można spotkać się z formalistycznym podejściem wobec przygotowania do małżeństwa. Obecne pokolenie domaga się szybkiego załatwiania spraw i omijania zbędnych formalności. Dlatego też podobne postawy ujawniają się podczas formacji przedmałżeńskiej. Zarówno nupturienci, jak i duszpasterze często kurs przedmałżeński, czynności administracyjne, czy spisanie protokołu traktują jak przykry, lecz konieczny obowiązek. Natomiast spotkanie nupturientów z proboszczem parafii powinno stanowić okazję do dialogu, katechezy i rozmowy. Zadaniem duszpasterza podczas wizyty w kancelarii jest nie tylko zbadanie, czy narzeczeni pragną zawrzeć ważny związek małżeński, lecz także doprowadzenie do owocnego zawarcia małżeństwa sakramentalnego. Badanie przedślubne powinno mieć charakter prawny i duszpasterski, stanowić okazję do sprawdzenia nupturientów, jak i poznania ich motywów oraz pogłębienia czy skorygowania posiadanej przez nich wiedzy o małżeństwie sakramentalnym.
Bibliografia
Bartczak, Adam. 2011. „Przygotowanie do zawarcia małżeństwa w świetle przemówienia Benedykta XVI do Roty Rzymskiej z 2011 r.” Łódzkie Studia Teologiczne 20:25-31.
Bianchi, Paolo. 2005. “La valutazione dell’esistenza di un vero consenso nell’ammissione al matrimonio.” In Ammissione alle nozze e prevenzione della nullità del matrimonio, ed. Miguel Á. Ortiz, 187-211. Milano: Giuffrè.
Gajda, Piotr M. 2013. Prawo małżeńskie Kościoła katolickiego. Wyd. 6. Tarnów: Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej Biblos.
Głód, Franciszek. 2007. Religijność nupturientów. Przygotowanie do małżeństwa priorytetem duszpasterstwa rodzin. Wrocław: Wrocławska Drukarnia Naukowa PAN.
Góralski, Wojciech. 2016. „Problem prewencyjnego zapobiegania nieważności małżeństw na drodze kanonicznego badania przedślubnego.” Biuletyn Stowarzyszenia Kanonistów Polskich 26, nr 29:43-69.
Jagodziński, Henryk M. 2014. „Człowiek wobec Ewangelii i prawa kanonicznego.” Kieleckie Studia Teologiczne 13:39-48.
Krzywkowska, Monika. 2013. „Rodzina – pierwszym podmiotem odpowiedzialnym za przygotowanie do małżeństwa.” W Jak przygotować do małżeństwa?, red. Ryszard Sztychmiler, i Justyna Krzywkowska, 373-81. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko- Mazurski w Olsztynie.
Majer, Piotr. 2009. „Odmowa (lub odroczenie) asystowania przy małżeństwie.” W Munus sanctificandi: gaudium vel onus? Zadania uświęcania: radość czy ciężar?, red. Bronisław W. Zubert, i Witosław J. Sztyk, 59-79. Katowice Panewniki: Szkoła Seraficka.
Majer, Piotr. 2019. „Rozeznawanie przedmałżeńskie.” W Rozeznanie – przeszłość, teraźniejszość, przyszłość, red. Szymon Drzyżdżyk, i Marek Gilski, 257-84. Kraków: Horyzonty dogmatu.
Pastwa, Andrzej. 2014. „Pastoralny wymiar prawa kanonicznego. Uwagi na kanwie przemówień do Roty Rzymskiej z 2006 i 2011 roku.” Studia Pastoralne 10:222-35.
Pawluk, Tadeusz. 2003. Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. T. 3: Prawo małżeńskie. Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne.
Pinto, Pio V. 2019. Małżeństwo i rodzina na synodalnej ścieżce papieża Franciszka. Papieska sentencja procesu skróconego. Città di Castello: Legatoria BVP, Paolo Varzi.
Syczewski, Tadeusz. 2013. „Przygotowanie bezpośrednie do małżeństwa i życia w rodzinie według Dyrektorium duszpasterstwa rodzin z 2003 roku.” W Miłość i odpowiedzialność – wyznaczniki kanonicznego przygotowania do małżeństwa, red. Andrzej Pastwa, i Monika Gwóźdź, 79-95. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Wętkowski, Krzysztof. 2011. „Kanoniczno-duszpasterskie przygotowanie do zawarcia małżeństwa w świetle przemówienia Benedykta XVI do Roty Rzymskiej z 22 stycznia 2011 roku.” Studia Gnesnensia 25:413-23.
Copyright (c) 2019 Kościół i Prawo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.