Liturgia sakramentu małżeństwa w realiach litewskich w diecezji Wiłkawiszskiej

  • Miroslav Dovda Wyższe Seminarium Duchowne w Kownie
Słowa kluczowe: rodzina; małżeństwo; prawo kanoniczne; liturgia sakramentu

Abstrakt

Przymierze między mężczyzną a kobietą nie jest jedynie przedmiotem układu prawnego lub jakiegoś kontraktu. W Kościele katolickim zostało bowiem podniesione do godności sakramentu. Nauka Kościoła jest więc jednoznaczna: małżeństwo pochodzi z ustanowienia Bożego. Dlatego też określane jest ono mianem przymierza, w miejsce dawnego określenia umowa. Ze względu na to, że jest sakramentem, którego udzielaniu towarzyszy odpowiednia forma zewnętrzna – wymaga obrzędu liturgicznego. Dlatego też ustawodawca kościelny sformułował zasadę dotyczącą formy zawierania małżeństwa. Opierając się na badaniach socjologiczno-pastoralnych autora, ukazana została strona praktyczna zawarcia małżeństwa w diecezji Wiłkawiszskiej na Litwie po odzyskaniu niepodległości od 1991 r. do 2012 r., a także zmiany zachodzące w latach późniejszych.

Biogram autora

Miroslav Dovda, Wyższe Seminarium Duchowne w Kownie

Ks. dr Miroslav Dovda – wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Kownie

Bibliografia

Majer, Piotr. 2015. „Znaczenie kanonicznej formy zawarcia małżeństwa.” Annales Canonici 11:135-55.

Petryk, Piotr. 1998. Ku wspólnocie życia i miłości. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL.

Opublikowane
2020-05-04
Dział
Artykuły