Prymat papieża według kan. 331 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku

Štefan Brinda

doi:10.18290/kip.2019.8.2-1

Štefan Brinda Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji https://orcid.org/0000-0002-0385-156X

DOI: https://doi.org/10.18290/kip.2019.8.2-1

Słowa kluczowe: Następca; Piotr; Biskup Rzymu; Rzym; władza

Abstrakt

Kościół katolicki jest organiczną wspólnotą wszystkich wiernych chrześcijan z woli Jezusa Chrystusa. W tej organicznej wspólnocie każdy wierzący ma swoje miejsce i funkcje. Funkcje wiernych występują jako indywidualne i kolegialne, i są ściśle ze sobą połączone. Indywidualną funkcją w Kościele jest urząd papieża. Tak jak Apostoł Piotr został wybrany przez samego Chrystusa na pierwszego wśród Apostołów, tak i dziś papież jest głową Kolegium Biskupów.

Papież, Biskup Rzymu, jest pierwszym następcą Apostoła Piotra, głową Kolegium Biskupów, zastępcą Chrystusa na ziemi i pasterzem całego Kościoła. Na mocy swego urzędu ma w Kościele najwyższą, pełną, bezpośrednią, powszechną i zwyczajną władzę, którą może swobodnie wykonywać. Jego władza jest najwyższą władzą rządzenia i obejmuje władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Biogram autora

Štefan Brinda, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji

Ks. mgr lic. Štefan Brinda – doktorant, Katedra Kościelnego Prawa Publicznego i Konstytucyjnego, Instytut Prawa Kanonicznego, Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II

Bibliografia

Akvinský, Tomáš. 1993. Summa proti pohanům IV. Olomouc: Matice cyrilometodějská.

Bocian, Jan B. 2000. Biblijne podstawy doktryny o nieomylności papieża. Pieniężno: RM Seminarium Duchownego Księży Werbistów.

Corecco, Eugenio. 1997. Ius et Communio. Scritti di Diritto Canonico, vol. 1, ed. Graziano Borgonovo, and Arturo Cattaneo. Lugano: Edizioni Piemme.

Chrapkowski, Arnold, i Józef Krzywda. 2006. „Instytuty życia konsekrowanego.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/2: Księga II. Lud Boży. Część III. Instytuty życia konsekrowanego i stowarzyszenia życia apostolskiego, red. Józef Krukowski, 7-144. Poznań: Pallottinum.

D’Onorio, Joël-Benoît. 1992. Le pape et le gouvernement de l’Église. Paris: Editions Fleurus-Tardy.

Daniélou, Jean, i Henri Irenée Marrou. 1984. Historia Kościoła. T. 1: Od początków do roku 600. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.

Erdö, Péter. 2009. “Il fatto teologico del primato del Romano Pontefice nel Diritto Canonico vigente (con speciale riguardo al can. 331 CIC).” Periodica 98, no. 4:619-42.

Fraisse-Coué, Christiane. 2001. “Die zunehmende Entfremdung zwischen Ost und West (451-518).” In Die Geschichte des Christentums, Religion-Politik-Kultur. Band 3: Der lateinische Westen und der byzantinische Osten (431-642), ed. Luce Pietri, 158-210. Freiburg-Basel-Wien: Herder.

Grzelak, Władysław. 1922. Nauka papieża Gelazego I: O Autorytecie Stolicy Apostolskiej. Przyczynek do historii prymatu i polityki papieskiej. Poznań: Wydano zasiłkiem Min. Wyzn. Rel. i Ośw. Publ., Skład głowny w księgarni Gebethnera i Wolffa w Poznaniu.

Koczwara, Stanisław. 2012. „Prymat papieża. I. Aspekt teologiczny.” W Encyklopedia Katolicka, t. 16, red. Edward Gigilewicz, 579-81. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Konieczny, Mariusz. 2012. „Prymat papieża. 2. W średniowieczu.” W Encyklopedia Katolicka, t. 16, red. Edward Gigilewicz, 581-85. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Krukowski, Józef. 2006. „Hierarchiczny ustrój Kościoła.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. Józef Krukowski, 156-74. Poznań: Pallottinum.

Mazurkiewicz, Ryszard. 2012. „Prymat papieża. II. Aspekt prawnokanoniczny.” W Encyklopedia Katolicka, t. 16, red. Edward Gigilewicz, 589-91. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Molano, Eduardo. 2002. “De Ecclesiae constitutione hierarchica.” In Comentario exegético al Código de Derecho Canónico, vol. II/I, ed. Ángel Marzoa, Jorge Miras, and Rafael Rodríguez-Ocaña, 556-88. Pamplona: EUNSA.

„Papiestwo w starożytności chrześcijańskiej.” 2004. Vox Patrum 24, nr 46-47.

Pavelková, Martina. 2006. “Dogma o papežském primátu a neomylnosti na I. vatikánském koncilu.” In Dokumenty Prvního vatikánského koncilu. Pracovní překlad Rudolf Svoboda, Karel Skalický, et al., 39-53. Praha: Krystal OP.

Rusecki, Marian. 2012. „Prymat papieża. B. Ujęcie systematyczne.” W Encyklopedia Katolicka, t. 16, red. Edward Gigilewicz, 585-89. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Salij, Jacek. 2011. Po co kościołowi papież? Poznań: Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów.

Sitarz, Mirosław. 2004. Słownik prawa kanonicznego. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.

Vacca, Salvatore. 1993. Prima sedes a nemine iudicatur: genesi e sviluppo storico dell’assioma fino al Decreto di Graziano. Roma: Editrice Pontificia Università Gregoriana.

Zieliński, Janusz. 2006. Indeks rzeczowy Kodeksu Prawa Kanonicznego. Poznań: Pallottinum.

Żurowski, Marian. 1979. Hierarchiczne funkcje zarządzania Kościołem. T. 2. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.