Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym

Agnieszka Romanko

doi:10.18290/kip.2017.6.2-8

Agnieszka Romanko Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji

DOI: https://doi.org/10.18290/kip.2017.6.2-8

Słowa kluczowe: konferencja biskupów; biskup diecezjalny; kompetencje mediacyjne; Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku

Abstrakt

Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.

Bibliografia

Beal, John P. 1987. “Protecting the Rights of Lay Catholics.” The Jurist: 47:129-64.

Grocholewski, Zenon. 1985. “Aspetti teologici dell’attività giudiziaria della Chiesa.” Monitor Ecclesiasticus 110:489-504.

Grocholewski, Zenon. 2002. „Służba miłości w działalności sądowej Kościoła.” W Veritati Salvificae Servire. Księga pamiątkowa dedykowana ks. prof. zw. dr. hab. Edwardowi Góreckiemu z racji 70 rocznicy urodzin, red. Wiesław Wenz, 71-82. Wrocław: Papieski Wydział Teologiczny.

Krukowski, Józef, Mirosław Sitarz, i Janusz Gręźlikowski, red. 2017. Małżeństwo i rodzina w prawie kanonicznym i w prawie polskim. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Kwilosz, Sylwia. 2015. „O możliwości zastosowania polskich przepisów regulujących postępowanie mediacyjne przed sądami administracyjnymi na forum kościelnym.” Analecta Cracoviensia 14:217-32.

Matthews, Kevin. 1984. “The Development and Future of the Administrative Tribunal.” Studia Canonica 18, nr 1:3-233.

McManus, Martin J. 2017. “A Critique of the Report of the Canon Law Society of America on Due Process.” The Catholic Lawyer 16, no. 4:335-44.

Miziński, Artur G. 2012. „Polubowne rozstrzyganie sporów administracyjnych według przepisów Kościoła łacińskiego.” Prawo Kanoniczne 55, nr 4:3-20.

Paprocki, Thomas J. 2002. “The Method of Proceeding in Administrative Recourse and in the Removal or Transfer of Pastors [cc. 1732-1752].” In New Commentary on the Code of Canon Law, ed. John P. Beal, James A. Coriden, and Thomas J. Green, 1818-847. New York-Mahwah: Paulist Press.

Romanko, Agnieszka. 2016. Mediacja w sprawach administracyjnych w prawie kanonicznym i w prawie polskim. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Roseman, Daniel. 2013. “Mediation in the Church: A Review of the Literature and the Key Elements of Mediation.” Studia Canonica 47:145-81.

Sitarz, Mirosław. 2008. Kompetencje organów kolegialnych w Kościele partykularnym w sprawowaniu władzy wykonawczej według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Sitarz, Mirosław. 2013. Competences of Collegial Organs in a Particular Church in the Exercise of Executive Power According to the Code of Canon Law of 1983. Lublin: Wydawnictwo KUL.