Podmiot sakramentu namaszczenia chorych
Abstrakt
W opracowaniu podjęto próbę analizy i interpretacji przepisów, w oparciu o które Kościół określa kryteria dopuszczania podmiotu do sakramentu namaszczenia chorych. Uwzględniono w nim dyspozycje kan. 1004-1007 KPK/83, a także stosowne przepisy liturgiczne i – w miarę potrzeby – inne kanony korespondujące. W oparciu o komentarz współczesnej doktryny prawnej oraz w nawiązaniu – tam, gdzie było to konieczne – do wątków historycznych, wyodrębniono najpierw ogólne kryteria podmiotowe, którymi są: fakt przyjęcia chrztu, osiągnięcie stanu używania rozumu oraz wejście w stan niebezpieczeństwa na skutek choroby lub starości. Następnie dokonano analizy zasady powtarzalności tego sakramentu. W dalszej kolejności scharakteryzowano wskazane przez prawodawcę przypadki szczególne, kiedy to może zachodzić wątpliwość, co do możliwości traktowania kogoś jako podmiotu sakramentu chorych. Dalej poczyniono uwagi na temat rozumienia prośby o sakrament, która powinna występować po stronie przyjmującego. Na koniec odniesiono się do zakazu udzielania tego sakramentu chorym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim.
Bibliografia
Bartoszek, Antoni. 2010. „Sakrament namaszczenia chorych a dzieci, które nie osiągnęły używania rozumu, oraz osoby od urodzenia upośledzone umysłowo.” Studia Pastoralne 6:168-182.
Janczewski, Zbigniew. 2012. „Przyjmujący sakrament namaszczenia chorych.” Prawo Kanoniczne 55, nr 4:39-56.
Krakowiak, Czesław. 2000. „Komu i kiedy udziela się sakramentu namaszczenia chorych?” Zamojski Informator Diecezjalny 9, nr 2:210-213.
Krukowski, Józef, red. 2011. Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. III/2: Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła. Część I. Sakramenty. Część II. Pozostałe akty kultu Bożego. Część III. Miejsca i czasy święte. Poznań: Pallottinum.
Majer, Piotr, red. 2011. Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja na postawie wydania hiszpańskiego. Kraków: Wolters Kluwer Polska.
Marzoa, Ángel. 2011. „Sakrament namaszczenia chorych.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja na postawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 743-749. Kraków: Wolters Kluwer Polska.
Mikołajczyk, Marian, i Jerzy Misiurek. 1979. „Chorych namaszczenie.” W: Encyklopedia Katolicka. t. 3, red. Romuald Łukaszyk, Ludomir Bieńkowski, i Feliks Gryglewicz, 256-260. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Pastuszko, Marian. 1985. „Sakrament namaszczenia chorych w nowym prawie kanonicznym.” W Duszpasterstwo w świetle nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego, red. Jerzy Syryjczyk, 159-195. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Ptak, Robert. 2009. „Sakrament namaszczenia chorych – teologiczno-prawne aspekty kanonów 998-1007 KPK/1983.” Prawo Kanoniczne 52, nr 3-4:303-316.
Testa, Benedetto. 1998. Sakramenty Kościoła. T. 9. Poznań: Pallottinum.
Zaborowski, Marek. 2009. „Sakrament namaszczenia chorych w ujęciu teologiczno-prawnym.” Roczniki Nauk Prawnych 19, nr 1:179-199.
Zubert, Bronisław. 2005. „Sakrament namaszczenia chorych. Próba wykładni obowiązujących przepisów kodeksowych.” W Pro iure et vita. Wybór pism, red. Elżbieta Szczot, 600-637. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Zubert, Bronisław. 2011. „Sakrament namaszczenia chorych.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. III/2: Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła. Część I. Sakramenty. Część II. Pozostałe akty kultu Bożego. Część III. Miejsca i czasy święte, red. Józef Krukowski, 182-205. Poznań: Pallottinum.
Zubert, Bronisław. 2014. „Unctio infirmorum pro infantibus?” W Reddite ergo quae sunt Cesaris Cesari et quae sunt Dei Deo. Księga jubileuszowa dedykowana Księdzu Profesorowi Józefowi Krukowskiemu z okazji 50-lecia pracy naukowej, red. Mirosław Sitarz, Piotr Stanisz, i Henryk Stawniak, 653-668. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Copyright (c) 2016 Kościół i Prawo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.