Stowarzyszenie publiczne wiernych dążące do uzyskania statusu instytutu zakonnego według obowiązującego prawa kanonicznego
Abstrakt
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. dopuszcza możliwość erygowania nowych instytutów zakonnych przez biskupa diecezjalnego. W rzeczywistości powstanie nowego instytutu zakonnego jest wieloetapowym procesem regulowanym przez prawo kościelne. Jednym z etapów tego procesu jest stowarzyszenie publiczne wiernych dążące do uzyskania statusu instytutu zakonnego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie specyfiki tej struktury prawnej.
Bibliografia
Augustine, Charles. 1929. A Commentary on canon law. London–New York: B. Herder Book Company.
Calabrese, Antonio. 1997. Istituti di vita consacrata e società di vita apostolica. Città del Vaticano: Edizione Vaticana.
De Paolis, Velasio. 2010. La vita consacrata nella Chiesa. Venezia: Marcianum Press.
Jaramillo, Eileen. 2015. “The establishment of a religious institute: when the rubber meets the road.” Accessed November 10, 2015. https://www.academia. edu/ 4912421/The_Establishment_of_a_Religious_Institute_Where_the_Rubber_
Meets_the_Road
Feliciani, Giorgio. 2000. “Quale statuto per le nuove comunità?” Informaziones SCRIS 26, nr 1:140-155.
Gambari, Elio. 1984. Vita religiosa secondo il Concilio e il Diritto Canonico. Roma: Edizioni Monfortane.
Ghirlanda, Gianfranco. 2005. “Iter per l’approvazione degli istituti di vita consacrata a livello diocesano e pontificio e delle nuove forme di vita consacrata.” Periodica 94, nr 44:621-646.
“La storia del nostro fondatore e il nostro carisma.” Accessed November 10, 2015. http://www.legionariesofchrist.org/italian/articulos/categoria_secc.phtml?-c=se-238_ca-886_ci-887
Leidi, Leonello. 2010. “La separazione dei membri dalle associazioni nate con l’intento di divenire istituto di vita consacrata o società di vita apostolica o di essere riconosciute come – forme nuove di vita consacrata: attenzione canonica.” Sequela Christi 2, nr 2:239-257.
Montan, Agostino. 2015. “Il posto del sacerdote nel contesto delle nuove comunità.” In La solta dell’inovazione. Le nuove forme di vita consacrata, edited by Roberto Fusco, Giancarlo Rocca, and Stefano Vita, 173-182. Roma: Urbaniana University Press.
Morrisey, Francis. 2000. “Canonical associations destined to become religious institutes.” Informaziones SCRIS 26, nr 2:88-109.
Necel, Wojciech. 2009. Prawo własne instytutu życia konsekrowanego jako funkcja charyzmatycznego obdarowania Kościoła. Poznań: Wydawnictwo Hlondianum.
Ogun, Donatus A. 2001. Foundation and canonical erection of an institute of consecrated life. Rome: Editrice Pontificià Università Gregoriana.
Perlasca, Alberto. 2004. “Le associazioni nate con l’intento di diventare IVC o SVA. Ulteriori riflessioni.” Informationes SCRIS 30, nr 1:93-113.
Rakoczy, Tomasz. 2010. Publiczne stowarzyszenia wiernych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Gniezno: Prymasowskie Wydawnictwo Gaudentinum.
Ruiz, Teodoro B. 2011. “El camino para reconocer un Nuevo instituto de vida consacrda.” Estudios Eclesiásticos 86, nr 339:687-716.
Sember, Benjamin. 2014. The Autonomy of a Public Association Founded to Become a Religious Institute. Roma: Pontifical Gregorian University.
Stawniak, Henryk. 2013. Inkardynacja w misji Kościoła. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Szewczul, Bożena. 2008. Działalność zakonodawcza błogosławionego Honorata Koźmińskiego a nowe instytuty w Kościele katolickim. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Szewczul, Bożena. 2012. „Życie braterskie oraz życie braterskie we wspólnocie w instytutach życia konsekrowanego i stowarzyszeniach życia apostolskiego.” Prawo Kanoniczne 55, nr 2:13-27.
„Wspólnota Błogosławieństw wyjaśnia i przeprasza.” Dostęp 10 listopada 2015. http://gosc.pl/doc/1010995.Wspolnota-Blogoslawienstw-wyjasnia-i-przeprasza
Copyright (c) 2016 Kościół i Prawo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
