Wymiar kary przy zbiegu przestępstw w prawie karnym kanonicznym i kara łączna w polskim prawie karnym

  • Anna Darnowska Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Słowa kluczowe: kara łączna, kumulacja kar, zbieg przestępstw, suma kar

Abstrakt

Zbieg przestępstw w prawie karnym kanonicznym  oraz polskim prawie karnym traktowany jest w sposób równoważny. Wymiar kary przy zbiegu przestępstw w prawie karnym kanonicznym opiera się na zasadzie kumulacji kar za przestępstwa, od której możliwe jest fakultatywne złagodzenie sumy kar ze względu na ich wielkość. Możliwość zmniejszania skumulowanych kar jest wyłącznie w zakresie ferendae sententiae. Polskie prawo karne wymiar kary przy zbiegu przestępstw określa mianem kary łącznej. Jest ona syntezą wszystkich kar za przestępstwa pozostające w zbiegu i wymierzeniem jednolitej kary łącznej w ramach przewidzianych przez ustawodawcę.

Bibliografia

Andrejew, Igor. 1989. Polskie prawo karne w zarysie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Arias, Juan. 2011. „Komentarz do kan. 1346 KPK.” W Kodeks Prawa Kanonicznego, Komentarz, tłum. Tracz Zbigniew, red. Piotr Majer, 984-1046. Kraków: Wolters Kluwer.

Bernal Pascual, José. 2011. „Komentarz do kan. 1346 KPK.” W Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz, red. Piotr Majer, 1012. Kraków: Wolters Kluwer.

Buchała, Kazimierz 1989. Prawo karne materialne. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Kala, Dariusz 2003. Postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji Kierownictwa „Dom Organizatora”.

Kalitowski, Michał 1989. „Problematyka kary łącznej w nowym kodeksie karnym na tle obowiązujących praw i doktryn.” Nowe Prawo 10:1492-1501.

Kalitowski, Michał, i Sienkiewicz Zbigniew, Szumski Jerzy, Tyszkiewicz Leon, Wąsek Andrzej. 1999. Kodeks karny. Komentarz T. 2. Gdańsk:„Info-Trade”– „Arche”.

Kostarczyk-Gryszka, Janina. 1968. „Problem granic realnego zbiegu przestępstw.” Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego 37:7-28.

Krukowski, Józef. 1987. „Sankcje w Kościele.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., t. 4, 200. Lublin.

Kurczyński, Piotr. 1938. De natura et observatia poena rum lataesententiae. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Miziński, Artur. 2007. „Ochrona praw oskarżonego w Kościele w szczególności w kanonicznym procesie karnosądowym.” Roczniki Nauk Prawnych 47, z. 1:123-142.

Myrcha, Marian. 1960. Prawo Karne. T. 3. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.

Roberti, Francesco. 1938. De delictis et poenis. Vol. I pars 2. Romae: Institutum Utriusque Iuris.

Surkont, Mirosław. 2001. Prawo karne. Bydgoszcz–Gdynia: „Branta”.

Syryjczyk, Jerzy. 2008. Sankcje w Kościele. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Szewczyk, Maciej. 1982. „Wymiar kary łącznej.” Nowe Prawo 3-4:79-84.

Śliwiński, Stanisław. 1946. Prawo karne. Warszawa: Sekcja Wydawnicza Towarzystwa Bratnia Pomoc Studentów Uniwersytetu Warszawskiego.

Warylewski, Jarosław. 2009. Prawo karne, część ogólna. Warszawa: Lexis Nexis Polska.

Wójcik, Walenty, i Krukowski, Józef, Lempa, Florian. 1987. Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. T. 4. Lublin 1987.

Opublikowane
2020-02-28
Dział
Artykuły