The Seal of Confession in Canon Law
Abstract
The seal of confession should be considered in the context of the Sacrament of Penance and Reconciliation. The seal of confession involves information that was revealed during the individual confession while the penitent reveals his sins to the priest. The seal of confession in canon law is absolute and inviolable. It is stated that there is no authority that is able to let the priest betray the seal of confession. Betraying the seal of confession is considered as a breach of the law and as a consequence it is sanctioned by appropriate penalties. The legislator in can. 1388 of the 1983 Code of Canon Law distinguishes between direct and indirect form violating seal of confession. Both are subject of the mandatory punishment. As a result of direct betrayal of seal of confession the priest is excommunicated latae sententiae (this punishment is reserved to the Apostolic See), while the indirect betrayal of seal of confession should be punished with an appropriate penalty. Moreover, the seal of confession and the crime of violating the seal of confession is regulated also by Normae de gravioribus delictis (2001) and Normae de delictis reservatis (2010).
References
Banaszak, Marian. 2005. Historia Kościoła katolickiego. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Borek, Dariusz. 2004. „Ordynariusz a „delicta graviora” zarezerwowane Kongregacji Doktryny Wiary.” Prawo Kanoniczne 47, nr 3-4:111-58.
Borek, Dariusz. 2012. „Przestępstwa przeciwko sakramentom w normach De Delictis Reservatis z 2010 roku.” Prawo Kanoniczne 55, nr 4:53-69.
Delumeau, Jean. 1997. Wyznanie i przebaczenie. Historia spowiedzi. Gdańsk: Marabut.
Głowa, Stanisław, i Ignacy Bieda. 1989. Breviarium Fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha.
Grzywacz, Jerzy. 1968. Zarys prawa kanonicznego. T. 3. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Janczewski, Zbigniew. 2006. „Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania w świetle prawa kanonicznego i liturgicznego z uwzględnieniem specyfiki warunków polskich.” Prawo Kanoniczne 49, nr 1-2:171-94.
Mokrzycki, Bronisław. 1996. Kościół w oczyszczeniu. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Pastuszko, Marian. 1991. „Uprawnienie do spowiadania wynikające z prawa (kan. 967).” Prawo Kanoniczne 34, nr 3-4:191-245.
Pastuszko, Marian. 1996a. „Obowiązki szafarza sakramentu pokuty i pojednania (kanon 983-986).” Prawo Kanoniczne 39, nr 1-2:17-67.
Pastuszko, Marian. 1996b. „Równoczesne rozgrzeszenie wielu penitentów bez uprzedniej ich spowiedzi indywidualnej.” Prawo Kanoniczne 39, nr 1-2:53-85.
Pastuszko, Marian. 1999. Sakrament pokuty i pojednania. Kielce: Wydawnictwo „Jedność”.
Płatek, Józef. 2001. Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania. Częstochowa: Paulinianum.
Skowronek, Alfons. 1993. Sakrament pojednania. Wina, grzech, pojednanie. Włocławek: Włocławskie Wydawnictwo Diecezjalne.
Stokłosa, Marek. 2011. „Modyfikacje wprowadzone do tekstu Normae de gravioribus delictis.” Prawo i Kościół 3:101-29.
Syryjczyk, Józef. 2001. „Ochrona tajemnicy spowiedzi.” Prawo Kanoniczne 44, nr 1-2:111-24.
Syryjczyk, Józef. 2003. Kanoniczne prawo karne. Część szczególna. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Sztafrowski, Edward. 1986. Podręcznik prawa kanonicznego. T. 3. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Wielec, Marcin. 2012. Zakaz dowodowy tajemnicy spowiedzi w postępowaniu karnym. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Witek, Stanisław. 1979. Sakrament pojednania. Poznań: Pallottinum.
Zubert, Bronisław. 2001. „Sacramentale sigillum inviolabile est.” W Divina et Humana. Księga jubileuszowa w 65. rocznicę urodzin Księdza Profesora Henryka Misztala, red. Antoni Dębiński, Wiesław Bar, i Piotr Stanisz, 723-41. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Żurowski, Marian. 1976. „Refleksje nad nowym „Ordo paenitentiae” i schematem prawa kanonicznego dotyczącego sakramentu pokuty.” Prawo Kanoniczne 19, nr 1-2:65-90.
Copyright (c) 2017 Kościół i Prawo
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
