Parochial Vicar. Co-operation and Autonomy in the Pastoral Work
Abstract
The parochial vicar office, which has undergone a long evolution in the Church, cannot be regarded as performing ad hoc tasks assigned by the parish priest. The ministry of parochial vicar is also not determined, as in the 1917 Code, using five different categories: the current vicar, the administrator, the substitute, the assistant, or the associate. The current law – inspired by the Second Vatican Council – considers the vicar to be an authentic associate pastor and participant in his care, who is organized for this service by the diocesan bishop, – on the principle of fraternal cooperation – to hold under the authority of the pastor, the work not only of a priestly nature, but pastoral (cf. can. 545 § 1 CPC). The duties and powers of a parochial vicar, except those of the Code conferring on him in certain situations even the power to replace the pastor, have been more specifically defined by the particular law. For a better understanding of the relationship between the cooperation and autonomy of the parochial vicar in the pastoral ministry it is highly advisable to use the provisions of the diocesan synods, which, having taken into consideration the specificity of certain parishes and dioceses, have identified the right place for the parochial vicar. He exercises his ministry with the mandate of the diocesan bishop, but under the authority of the pastor, with whom he should agree all plans and intentions. As a confrere of the pastor in the care of the parish, he has received the appropriate autonomy, which will not only make his ministry more fruitful, but will prepare him for future independent pastoral work.
References
Adamczyk, Jerzy. 2014. „Współpracownicy proboszcza w parafii w świetle przepisów prawnych.” Studia Prawnicze KUL 59, nr 3:7-28.
Bender, Ludovicus. 1959. De parochis et vicariis paroecialibus. Commentarius in canones 451-478. Roma–New York–Tournai: Desclée.
Calvo, Juan. 2011. „Parafie, proboszczowie i wikariusze parafialni.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 440-479. Kraków: Wolters Kluwer Polska.
Coccopalmerio, Francesco. 2000. La parrocchia. Tra Concilio Vaticano II e Codice di Diritto Canonico. Milano: Edizioni San Paolo.
Góralski, Wojciech. 2003. „Sprawowanie władzy ustawodawczej przez biskupów na synodach diecezjalnych w Polsce pod rządami KPK z 1983 r.” Prawo Kanoniczne 46, nr 3-4:15-38.
Góralski, Wojciech. 2013. „Wikariusz parafialny – wczoraj i dziś.” W Parafia w prawie kanonicznym i prawie polskim, red. Sławoj L. Głódź, Józef Krukowski, i Mirosław Sitarz, 77-104. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Hervada, Javier. 2011. „Święci szafarze, czyli duchowni.” W Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edycja polska na podstawie wydania hiszpańskiego, red. Piotr Majer, 199-274. Kraków: Wolters Kluwer Polska.
Jakubiak, Tomasz. 2009. „Aktualizacja instytucji synodu w Archidiecezji Warszawskiej.” Warszawskie Studia Teologiczne 1:285-306.
Kantor, Robert. 2011. Rola i zadania wikariusza parafialnego. Studium kanoniczno-pastoralne. Tarnów: Biblos.
Krukowski, Józef. 2005a. „Parafie, proboszczowie i wikariusze parafialni.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. Józef Krukowski, 409-478. Poznań: Pallottinum.
Krukowski, Józef. 2005b. „Święci szafarze, czyli duchowni.” W Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego. T. II/1: Księga II. Lud Boży. Część I. Wierni chrześcijanie. Część II. Ustrój hierarchiczny Kościoła, red. Józef Krukowski, 54-117. Poznań: Pallottinum.
Krukowski, Józef. 2011. Prawo administracyjne w Kościele. Warszawa: Wydawnictwo UKSW.
Sitarz, Mirosław. 2013. „Zarządzanie parafią w sytuacjach nadzwyczajnych.” W Parafia w prawie kanonicznym i prawie polskim, red. Sławoj L. Głódź, Józef Krukowski, i Mirosław Sitarz, 133-154. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.
Suplewska, Katarzyna. 2013. „Posługa prezbiterów w dekrecie soborowym Presbyterorum ordinis oraz w Kodeksie Prawa Kanonicznego.” W Sobór Watykański II jako źródło Kodeksu Prawa Kanonicznego. Materiały z Konferencji Doktorantów zorganizowanej na Wydziale Prawa Kanonicznego UKSW w dniu 12 czerwca 2013 roku, red. Marek Saj, 193-208. Warszawa: Wydawnictwo Scriptum.
Szczepański, Maciej. 2013. „Dekret „Christus Dominus” i jego wpływ na Kodeks Prawa Kanonicznego.” W Sobór Watykański II jako źródło Kodeksu Prawa Kanonicznego. Materiały z Konferencji Doktorantów zorganizowanej na Wydziale Prawa Kanonicznego UKSW w dniu 12 czerwca 2013 roku, red. Marek Saj, 129-143. Warszawa: Wydawnictwo Scriptum.
Sztafrowski, Edward. 1985. Podręcznik prawa kanonicznego. T. 2. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Sztafrowski, Edward. 1991. „Wikariusze parafialni w prawie kodeksowym.” Prawo Kanoniczne 34, nr 1-2:55-85.
Copyright (c) 2016 Kościół i Prawo
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.