Kontakty episkopatów Polski i Litwy w ostatnich latach

Abstract

Dialog Kościoła w Polsce i na Litwie trwa od wielu wieków. Dość wspomnieć historię chrztu Litwy, a przede wszystkim św. Kazimierza, który tak dla Litwinów, jak i dla Polaków jest jednakowo drogi. Jest to dialog pisany podobieństwem świątyń, pieśni i nabożeństw, religijnych zwyczajów.

Mogłoby się wydawać, że po wykształceniu się odrębnych państw: Polski i Litwy ten dialog został zatamowany polityczną granicą. Tak nie jest. On istnieje nadal. Więcej – jest kontynuowany, ponieważ ze swojej natury Kościół jest powszechny, więc jest ten sam i w Polsce, i na Litwie. Jeżeli więc Kościół łączy narody, tworzy z nich wspólnotę ludzi wierzących, to tym bardziej łączy te dwa sąsiednie narody, które przez kilka wieków złączone były także wspólnotą polityczną i kulturalną.

Rzecz jasna, że granica polityczna, a także inne zaszłości ze współczesnej historii uczyniły dialog Polaków z Litwinami trudniejszy i – jak zwykle bywa w sytuacjach konfliktowych – często nieprawdziwy.

To opracowanie w sposób szkicowy przedstawia wysiłki Kościoła w Polsce, jakie zostały uczynione w ostatnich latach w kierunku intensyfikacji dialogu z Kościołem na Litwie.