Regulation and the Forms of Celebration of the Sacrament of Penancein Canon Law

Wojciech Lech

doi:10.18290/rnp.2017.27.1-5en

Wojciech Lech The John Paul II Catholic University of Lublin, Faculty of Law, Canon Law and Administration

DOI: https://doi.org/10.18290/rnp.2017.27.1-5en

Keywords: sacrament; individual confession; general absolution

Abstract

In the sacrament of penance and reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves to obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession as well as absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law.

The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted if danger of death is imminent, if there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.

References

Adamowicz, Leszek. Wprowadzenie do prawa o sakramentach świętych według Kodeksu Prawa Kanonicznego i Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich. Lublin: Polihymnia, 1999.

Czerwik, Stanisław. „Wprowadzenie do odnowionej liturgii pokuty i pojednania.” In Sakrament pokuty, edited by A. Skowronek. Katowice: Księgarnia św. Jacka, 1980, 161–82.

Hemperek, Piotr. „Ogólna absolucja sakramentalna.” Roczniki Teologiczno-Kanoniczne 21, bk. 5 (1974), 67–79.

Hemperek, Piotr. „Uświęcające zadanie Kościoła.” In P. Hemperek, W. Góralski, F. Przytuła, and J. Bakałarz, Księga III. Nauczycielskie zadanie Kościoła. Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła, vol. 3 of Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1986, 61–212.

Janczewski, Zbigniew. „Prawodawstwo Konferencji Episkopatu Polski i Prymasa w zakresie sakramentów uzdrowienia.” Prawo Kanoniczne 41, nos. 3–4 (1998), 109–13.

Krukowski, Józef. „Sakrament pokuty.” In Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła. Część I. Sakramenty. Część II. Pozostałe akty kultu Bożego. Część III. Miejsca i czasy święte, vol. III/2 of Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, edited by J. Krukowski. Poznań: Pallottinum 2011, 140–81.

Krukowski, Józef. „Święcenia.” In Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła. Część I. Sakramenty. Część II. Pozostałe akty kultu Bożego. Część III. Miejsca i czasy święte, vol. III/2 of Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, edited by J. Krukowski. Poznań: Pallottinum, 2011, 221–23.

Migut, Bogusław. „Kapłan.” In Encyklopedia Katolicka, vol. 7. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 2000, col. 680–81.

Pastuszko, Marian. „Chrześcijanin jako penitent (kanony 987–991).” Prawo Kanoniczne 39, nos. 3–4 (1996), 65–153.

Pastuszko, Marian. „Pojednanie penitenta z Bogiem i Kościołem (kan. 960).” Prawo Kanoniczne 42, nos. 1–2 (1999), 3–56.

Pastuszko, Marian. „Rozgrzeszenie wielu penitentów bez uprzedniej ich spowiedzi indywidualnej.” Prawo Kanoniczne 31, nos. 1–2 (1988), 63.

Pastuszko, Marian. Sakrament pokuty i pojednania. Kielce: Wydawnictwo Jedność 1999.

Pawluk, Tadeusz. Prawo kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II, vol. II. Lud Boży jego nauczanie i uświęcanie, Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2002.

Rincón-Pérez, Tomás. „Sakrament pokuty.” In Codex Iuris Canonici. Kodeks Prawa Kanonicznego. Komentarz. Powszechne i partykularne ustawodawstwo Kościoła katolickiego. Podstawowe akty polskiego prawa wyznaniowego. Edited by P. Majer, Polish translation based on Spanish edition. Kraków: Wolters Kluwer Polska, 2011, 718–43.

Sitarz, Mirosław. Słownik prawa kanonicznego. Warsaw: Instytut Wydawniczy PAX, 2004.

Skorupka, Stanisław, Halina Auderska, and Zofia Łempicka. Mały słownik języka polskiego.Warsaw: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968.

Słowikowska, Anna. Uczestnictwo wiernych świeckich w liturgii Kościoła łacińskiego. Studium kanoniczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 2014.

Stawniak, Henryk. „Wybrane funkcje szafarza sakramentu pokuty – aspekt prawny.” Seminare 24 (2007), 69–82.

Zubert, Bronisław Wenanty. „Prawo do sakramentów świętych.” In Zagadnienia międzywyznaniowe w realizacji misji uświęcającej Kościoła, edited by J. Krukowski, M. Sitarz, and K. Dziub, 47–63. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 2010.